Na celowniku

Strategie działania Platformy Obywatelskiej / Koalicji Obywatelskiej oraz Prawa i Sprawiedliwości / Zjednoczonej Prawicy po powtórnym objęciu przez nie władzy wbrew pozorom plemiennej wrogości, podsycanej przez harcowników obu ugrupowań wcale tak bardzo się nie różnią. Zarówno KO/PO teraz jak PiS w latach 2015/16 brały na celownik instytucje krytycznie oceniane przez społeczeństwo: wymiar sprawiedliwości i media publiczne. 

Przyczyny są dwie: to lektura sondaży, z których wynika, że TVP zarówno przed podbiciem jej przez PiS jak w czasach Jacka Kurskiego i Mateusza Matyszkowicza oceniana była jako tendencyjna a wymiar sprawiedliwości niezmiennie uznawany jest za działający opieszale, przy czym za czasów sprawowania funkcji ministerialnej przez Zbigniewa Ziobro przeciętny czas trwania sprawy jeszcze się wydłużył. Pomimo to nowy szef resortu Adam Bodnar nie zabiera się za biurokratów z togach, by ich ponaglić, lecz za Trybunał 

Fot: Vincent van Zalinge (Unsplash).

Konstytucyjny, od którego dobrostan zwykłego Polaka zależy w stopniu nieporównanie mniejszym niż od sądu rejonowego czy okręgowego.

Nawet gdy ministrem sprawiedliwości pozostawał niewątpliwie wrażliwy społecznie Jarosław Gowin – bardziej niż o przyspieszenie postępowań troszczył się o znormalizowanie typu używanych do akt spinaczy, co wytrawni adwokaci i doświadczeni sędziowie powtarzają teraz jako anegdotę. Oczywiście za rządów Julii Przyłębskiej nastąpił krach powagi i propaństwowej roli Trybunału Konstytucyjnego. Powszechnie wyśmiewana “kucharka Jarosława Kaczyńskiego” (okrutny to przydomek ale pani sędzia rzeczywiście gotuje obiady prezesowi) nadwerężyła autorytet własnego urzędu i sądu konstytucyjnego w stopniu wcześniej nieznanym. Jednak teraz Bodnar, wybierając drogę na skróty, nie umocni z pewnością poczucia praworządności w Polsce. Tak jak Przyłębską kompromituje mąż – były ambasador w Berlinie a wcześniej tajny współpracownik służb PRL o kryptonimie “Wolfgang” Andrzej Przyłębski, tak Bodnara – wątłe przesłanki prawne zapowiadanej zmiany. Jeśli spełnić się ma postulat znany z “Kwiatów polskich” Juliana Tuwima i tylekroć powracający w czasach pierwszej Solidarności z lat 1980-81: “niech prawo zawsze prawo znaczy” – nie można się opierać na ekspertyzach zaprzyjaźnionych doradców. Z kolei minister kultury Bartłomiej Sienkiewicz po przejęciu telewizji w ogóle odmawiał żądaniom organizacji społecznych, żeby ujawnił przywoływane przez siebie analizy eksperckie. Gdy nacisk się wzmógł, znalazły się raptem dwie. Krytykowanie podobnych praktyk nie oznacza rehabilitacji Jacka Kurskiego ani Mateusza Matyszkowicza, a tym bardziej ich całkiem już operetkowego następcy tytułowanego nawet przez swoich pogardliwie “prezesikiem” niedawnego gwiazdora Wiadomości Michała Adamczyka, wcześniej uznanego przez sąd za sprawcę fizycznej przemocy wobec bliskiej mu osoby. Uderza paskudna symetria jego problemów z prawem i podobnych kłopotów Tomasza Lisa, wylansowanego na celebrytę przez przeciwny obóz polityczny.

Popularność partii politycznych według sondażu IBRIS. Fot: IBRIS.

Druga przyczyna twardych działań, jakie forsują rządzący w czasie 2023/24 podobnie jak czynili to ich poprzednicy w latach 2015/16 tkwi w tym, że jedni i drudzy w drugim podejściu do władzy we własnym przekonaniu… naprawiają własne błędy. Ale nie w tym sensie, żeby działać tak, by spodobało się to wyborcom – lecz żeby zlikwidować domniemane przyczyny poprzednich porażek. Jarosław Kaczyński naprawdę pozostaje w przekonaniu, że to Trybunał Konstytucyjny, uwalający dobre ustawy (w tym m.in. o lustracji dziennikarzy) odpowiada za porażkę PiS w 2007 r,

chociaż to on jako premier doprowadził wtedy do wyborów przed terminem, mogąc spokojnie – tyle, że to do niego nie pasuje – rządzić jeszcze przez dwa lata. 

Z kolei Donald Tusk sromotną porażkę Platformy Obywatelskiej, poprzedniczki obecnej Koalicji w podwójnych wyborach z 2015 r. skłonny jest łączyć nie z własną ucieczką z funkcji premiera do Brukseli w celu objęcia tam prezydentury europejskiej – lecz z postawą mediów, które rok wcześniej nagłośniły aferę podsłuchową, gdy prominenci władzy wygadywali gorszące głupstwa w spelunce “Sowa i Przyjaciele”. Pamiętamy niesławne odbieranie laptopa w redakcji “Wprost”.

Po objęciu władzy PiS pozbawił zapisaną w Konstytucji Krajową Radę Radiofonii i Telewizji kompetencji powoływania władz mediów publicznych, przekazując je operetkowej Radzie Mediów Narodowych, zarządzanej przez postaci pokroju Joanny Lichockiej, znanej z obelżywego gestu wystawiania palca w sejmowej sali zaraz po głosowaniu oraz Krzysztofa Czabańskiego, autora niesławnej ustawy, z której partia Kaczyńskiego zmuszona była zrezygnować wobec masowych protestów społecznych, bo regulacja ta pod pretekstem dbałości o prawa zwierząt zezwalała samozwańczym inspektorom z organizacji ekologicznych na wkraczanie w celu kontroli nie tylko do chłopskich gospodarstw ale nawet domostw. Zaś do Trybunału Konstytucyjnego PiS wprowadził sędziów dublerów, którzy rychło w gorszący sposób pokłócili się między sobą i zakwestionowali również przywództwo Przyłębskiej.
 
Politykę od wielu lat uprawia się w Polsce w taki sposób, żeby wziąć na celownik to, co jak z badań opinii publicznej wynika okazuje się niepopularnie – i frontalnie i przykładnie zaatakować. Tymczasem Polaków bardziej od stanu TVP niepokoi dziś drożyzna. Zaś większe niż uwłaczające nawet powadze państwa praktyki Trybunału Konstytucyjnego zaniepokojenie wzbudzają działania kremlowskiego agresora wobec Ukrainy a zwłaszcza groźba ich rozszerzenia. Jednak zamiłowanie do podsycania negatywnych emocji w społeczeństwie w sprawach drugorzędnej wagi łączy władzę poprzednią i obecną, co świadczy zarówno o cynizmie jak niewątpliwym impregnowaniu na bodźce zewnętrzne. Sposobem na sprawowanie rządów okazuje się wypędzanie diabła belzebubem. A po nas choćby potop.

Nie chodzi wcale o wykazywanie, że jedni i drudzy są siebie warci, czyli o wyklinany na łamach “Gazety Wyborczej” przez jej publicystów “symetryzm”: to pseudonaukowa nazwa poglądu, streszczającego się w znanej rymowance: “PiS, PO – jedno zło”. Raczej o wskazanie na potrzebę poszukiwania dobra w polskiej polityce. Nie jest to wcale żaden właściwy pięknoduchom slogan.

Fot: piekary.pl.

Tylko w ostatnich latach w polskim życiu publicznym ujawniały się postawy szlachetne, świadczące też dobitnie o istnieniu i mocnej kondycji społeczeństwa obywatelskiego w Polsce, nawet rządzonej przez kiepską władzę. 

W tych kategoriach odbierać można wszystko, z czego możemy być dumni i za co wolny świat znów nas podziwia niczym w czasach wspomnianej już masowej Solidarności: wzajemną pomoc w czasie pandemii oraz szczodrość i empatię, kosztem licznych wyrzeczeń, z jaką powitaliśmy w naszych granicach a rychło i domach przybywających do nas wojennych uchodźców ukraińskich. Polska w powszechnym przekonaniu objawiła swoją “miękką siłę”, a właśnie “soft power” to kluczowa kategoria nowoczesnej polityki. Na tym wszystkim warto budować, byleby tylko politycy się ocknęli.

Bo po potężnym przebudzeniu, jakim dla zwyczajnych obywateli stało się masowe głosowanie 15 października ub. r. przy najwyższej do 1919 roku, bo 74-procentowej frekwencji przy urnach – właśnie wybrani przecież w tym niezwykłym dniu zawodowi politycy pierwsi zapadli w sen zimowy.
 
Przypomina mi się budzik na plakatach, poprzedzających inne historyczne głosowanie: to z 4 czerwca 1989 roku. Zadzwonił wtedy naprawdę…  
 
A więc nie traćmy nadziei… 
 
Zdjęcie główne: Pixabay.
Udostepnij na Facebook
Dodaj na Twitter
Wspólny 11 Listopada

Tak ni z tego, ni z owego była Polska od pierwszego – tak sam Józef Piłsudski na zjeździe Legionistów w Kaliszu już po przewrocie majowym miał się wyrazić o okolicznościach odbudowy państwa w 1918 r. Czytaj więcej ..

Piramida demokracji

Jeden bunt przy urnach dopiero co nastąpił. Obywatele w ostatnim głosowaniu zawstydzili polityków, powtarzających przedtem, że życie publiczne przeciętnego Polaka nie pasjonuje. Zaprzeczyły temu długie wieczorne kolejki do urn wyborczych.Czytaj więcej ..

Jedziemy na Euro

Po wyeliminowaniu Walii rzutami karnymi w barażowym meczu na wyjeździe – polscy piłkarze pojadą na Mistrzostwa Europy. Nie ma sensu narzekanie, że awans zdobyli w ostatnim momencie albo nie w takim stylu jak trzeba. Kto nie umie cieszyć się z sukcesów, kolejnych już nie odniesie.Czytaj więcej ..

Między nami a Walijczykami

Ustrzegliśmy się podobnie niemiłej niespodzianki, jaką w grupie eliminacyjnej stała się porażka z Mołdawią. Piłkarze Michała Probierza zgodnie z planem i rankingami pokonali Estonię 5:1 i o awans do finałów Euro zagrają w Cardiff z Walią. To symboliczne dla nas miejsce i przeciwnik.Czytaj więcej ..

© 2023 Copyright: Grupa Medialna Gruszka

5 1 vote
Article Rating
Subscribe
Notify of
0 Comments
Newest
Oldest Most Voted
Inline Feedbacks
View all comments