Na miarę przywództwa w wolnym świecie
Ukraina nie należy bowiem do NATO, którego członkiem pozostajemy od prawie ćwierćwiecza. I lojalnym sojusznikiem Amerykanów również, o czym przekonaliśmy się w chwili, gdy polskie władze poparły amerykańskie odwetowe wojny interwencyjne po ataku terrorystów na World Trade Center i usłyszały za to od prezydenta Francji Jacquesa Chiraca, że Polska zmarnowała doskonałą okazję, żeby siedzieć cicho.
Przesłanie Bidena płynące z Kijowa miało wymiar globalny i humanistyczny. Wiele z niego powtórzył prezydent także w Warszawie. Dla nas jednak zasadnicze znaczenie ma geopolityczny i strategiczny sens wystąpienia prezydenta Stanów Zjednoczonych w Arkadach Kubickiego.
Już w marcu ub. r. Biden także w Warszawie przywołał artykuł piąty Traktatu Waszyngtońskiego, zobowiązujący kraje członkowskie Sojuszu Atlantyckiego do solidarnej wzajemnej obrony w razie napaści na którykolwiek z nich. Ale świętym nazwał ten zapis dopiero teraz. I podniósł do rangi przysięgi. W Ameryce znajdzie to oczywisty rezonans. Tam naprawdę kładzie się rękę na sercu, gdy grają hymn.
America is back, rzeczywiście. Powraca realne przywództwo w wolnym świecie. W dobie kryzysu i niesnasek w Unii Europejskiej Polska liczyć może głównie na Waszyngton. Przed laty Zbigniew Brzeziński jako doradca do spraw bezpieczeństwa narodowego skłonił prezydenta Jimmy’ego Cartera do wysunięcia na plan pierwszy w polityce wschodniej idei obrony praw człowieka, co utorowało Ameryce drogę do poparcia Solidarności. Przed ćwierćwieczem z kolei przyjął nad do NATO inny demokrata Bill Clinton, którego w trakcie studiów w Oxfordzie nauczył rozumienia naszego regionu dawny akowiec i żołnierz Andersa, prof. Zbigniew Pełczyński. W Arkadach Kubickiego kolejny prezydent Joe Biden przywołał tradycję innego naszego wielkiego rodaka. Wspomniał swoje spotkanie młodego wtedy senatora z Janem Pawłem II i wielkie wrażenie polskości, pod którym długo po nim pozostawał.
Od dawna żaden zagraniczny przywódca nie zwracał się do Polaków w sposób nacechowany podobnym wobec nich szacunkiem i zrozumieniem. Biden konsekwentnie wybiera drogę, wyznaczoną przez Papieża i Brzezińskiego a nie Henry’ego Kissingera, w polityce globalnej widzącego potrzebę respektowania dyktowanego przez silnych ładu i dlatego doradzającego Ukrainie oddanie Rosji części terytorium w zamian za pokój. Kijowskie ale i warszawskie przesłanie Bidena okazuje się
biegunowo odmienne od niedawnego cynizmu byłego sekretarza stanu.
– Wiecie, co oznacza solidarność – zwrócił się do Polaków prezydent Stanów Zjednoczonych. Zaś swoista sakralizacja sojuszniczego zapewnienia, jaka rzadko spotyka artykuły międzynarodowych traktatów – pokazuje, że wiedział, do kogo przemawia. Wiele razy w historii sojusznicy nas zawiedli. Amerykanie nie tylko w Teheranie i Jałcie, ale również gdy długo po wojnie nie chcieli, pochłonięci amokiem sojuszu z odradzającymi się w roli potęgi Niemcami, uznać uczciwych i sprawiedliwych polskich granic zachodnich (sam mam w domu atlas Hammonda z czasów prezydentury Dwighta Eisenhowera, gdzie wciąż są one podwójne, podobnie jak nazwy: Breslau i Wrocław, Danzig i Gdańsk). A także w 1981 r, kiedy to wiedząc o planach wprowadzenia przez generałów z PRL stanu wojennego, o czym powiadomił ich płk. Ryszard Kukliński, nie ostrzegli o nich Solidarności. W imię respektowania wspomnianego już ładu globalnego…
Joe Biden okazuje się tym prezydentem USA, który wreszcie rozumie te zaszłości. America is back, naprawdę, przywództwo w wolnym świecie powraca, a wraz z nim nadzieja.
Pożegnanie Papieża
Jeszcze w niedzielę Wielkanocną Papież Franciszek spotkał się z wiernymi, chociaż orędzie dla nich przeznaczone odczytał już jego sekretarz; Ojciec Święty nie miał już siły, aby to uczynić osobiście. I tak podziwiano go za to, że publicznie się pojawił. Dzień później, w Wielki Poniedziałek, w Polsce potocznie zwany lanym, zakomunikowano
Wybór na najtrudniejszą kadencję
Niska jakość kampanii, jaką obserwujemy, a także format samych kandydatów, z których żaden jeszcze jako mąż stanu się nie zaprezentował nie zwalnia nas od monitorowania wszystkiego, co się w kampanii dzieje. Zaowocuje to bowiem wyborem prezydenta, który stawi – lub nie stawi – czoła zagrożeniom, z jakimi nie mieli do
Ani plebiscyt ani konkurs piękności
Skoro zasadnie utyskujemy na “płaskoziemców” i antyszczepionkowców, tym bardziej warto sprzeciwić się działaniom tych, co zachowują się jakby chcieli nam obrzydzić zbliżające się wybory prezydenckie. Nawet jeśli z ich kalkulacji wynika, że niska frekwencja sprzyja ich własnym szansom.Czytaj więcej ..
40 lecie Ruchu Wolność i Pokój
W czasach schyłkowych PRL, trudnych jednak także dla opozycji, WiP wyrywał najmłodsze roczniki z marazmu, oferując pomysłowe formy protestu i zaangażowania społecznego. Oprócz samej legendy jego dorobkiem stało się urzeczywistnienie umiejętnie stopniowanych zamierzeń, co stanowiło wyjątek w niełatwych realiach Polski.Czytaj więcej ..
W 20 lat później. Polska bez Jana Pawła II ale z jego trwałą obecnością
Kiedy biały dym objawił nowe dla niego wyzwanie, nie stał się papieżem elit. Pielgrzymowali do niego wszyscy, artyści ale ludzie biznesu i polityki. Przyjmował ich i umiał z nimi rozmawiać, ale o randze jego postaci świadczą odczucia zwyczajnych Polaków.Czytaj więcej ..
Łukasz Perzyna
© 2023 Copyright: Grupa Medialna Gruszka
