Polityka na wysypisku

W trakcie zakończonego późną nocą z piątku na sobotę posiedzenia Rady Warszawy jeden z wiceprezydentów stolicy Tomasz Bratek tłumaczył – przy czym znów zaznaczyć wypada, że to nie żart – jakoby do władz miasta nie docierały sygnały o nieprawidłowościach, związanych ze zbieraniem, wywozem i utylizacją śmieci, dowiedziały się o nich dopiero w momencie akcji Centralnego Biura Antykorupcyjnego. Sam Trzaskowski na radzie nie był obecny.

Nie muszę nawet pisać na zakończenie: nie zazdroszczę warszawiakom. Bo sam mieszkam w stolicy. Głosowałem na Trzaskowskiego, bo trudno żebym wspierał Jakiego, w sytuacji gdy formacja rządząca nie radziła sobie z tym co już opanowała, więc nie zamierzałem brać na siebie odpowiedzialności za dodanie jeszcze rodzinnego miasta do listy miejsc, gdzie Prawo i Sprawiedliwość… rządzi i czyni to fatalnie.

Spadochroniarz czy patron układu

W głosowaniu samorządowym za rok staniemy przed wyborem między spadochroniarzem, zrzuconym przez rządzących z miasta manifestu PKWN, a co grosza facetem, który nie lubi dzieci, a takich typów lepiej się wystrzegać – a aktualnym gospodarzem stolicy, niezdolnym, jak się okazuje, do powściągnięcia apetytów korupcyjnych najbliższych współpracowników.

Atutem Banaszka pozostaje mamusia – posłanka PiS z dostępem do prezesa, lekarka Anna Dąbrowska-Banaszek. Walorem Trzaskowskiego – jak na celebrytę przystało – okazuje się to, że jest znany z tego… że jest znany. Przez trzy i pół roku jego rządów w Warszawie nie doczekaliśmy się nawet jednego wizjonerskiego, godnego stolicy średniej wielkości europejskiego państwa, projektu. Takiego, jakie przeprowadził tu w XIX jeszcze wieku Sokrat Starynkiewicz, Rosjanin ale myślący po polsku, po którym zostały tu tramwaje i telefony, filtry i kanalizacja. W kolejnym stuleciu Stefan Starzyński przeszedł do historii jako bohaterski obrońca stolicy, pozostający na miejscu w sytuacji, gdy władze państwowe w niesławie uciekły szosą na Zaleszczyki, ale gdyby Niemcy nie zaatakowali – miał w zanadrzu projekty budowy nowoczesnej dzielnicy na Polu Mokotowskim. A niespełna ćwierć wieku temu na początku nowego stulecia walczący o fundusze na budowę stołecznego metra prezydent stolicy Paweł Piskorski dramatycznym, utrwalonym przez telewizyjne kamery gestem pokazał ówczesnemu premierowi Jerzemu Buzkowi w tunelu kolei podziemnej… ścianę możliwości finansowych miasta. 

Co pokaże Trzaskowski swoim wyborcom w kampanii za rok? Górę śmieci, jak w Neapolu? A jego konkurent Banaszak, czym przekona: poparciem matki posłanki czy wdzięcznością rodziców pozbawionych bursy dzieciaków spod Chełma Lubelskiego wobec partii, że go wreszcie stamtąd zabrała, by już więcej w mieście nie psuł?

Porządzili… i wystarczy?

Gołym okiem dostrzegamy, do czego prowadzi zdominowanie samorządu lokalnego przez ogólnopolskie partie polityczne. A latem, jak nastaną upały, własnym nosem to poczujemy. Wysypiska nie pachną przecież… Rossmannem.

Odoru afery śmieciowej Trzaskowski nie zneutralizuje zaleceniami raportu C40 Cities aby spożycie mięsa ograniczyć do mniej niż jednej czwartej dotychczasowego, zaś nabiału do niespełna połowy a najlepiej jedno i drugie zastąpić jadalnymi owadami: to nie żart, na związane z hodowlą tych ostatnich gusła cwaniacy potrafią wydębić niezłe pieniądze od miasta. Tyle, że Ratusz tych środków na giełdzie nie wygrał. Pochodzą z naszych podatków.