Rzeczypospolita jak jej młodzieży chowanie

Wielu z zebranych jakby zaczadzeni wcześniejszą walką polityczną w dużej mierze poczuli silną potrzebę opowiedzenia się po którejś że stron. Jedni krytykowali „lex czarnek”, inni kpili z byłych rządzących twierdząc, że dzisiaj mówią o słuchaniu głosów eksperckich, a sami będąc u władzy nie dopuszczali do siebie takich głosów. Dało się wyczuć walkę „o swój interes” i zachowanie „autonomii” nauczycieli, nie tylko w kwestii oceniania i zlecania prac domowych, ale także określania ram programowych czyli czego i w jaki sposób nauczyciele będą mieli uczyć. Bo „to nauczyciel zna swojego ucznia najlepiej” – powiedział ktoś dosadnie.

Emocje sięgały zenitu, gdy przewodnicząca zaczęła zabierać głos mówcom i przerywać ich wystąpienia, wskazując na potrzebę zdania wynajętej sali i przedłużającej się dyskusji. Dało się odczuć presję, by goście zaproszeni przez m.in. przez posła Grzegorza Płaczka nie zabrali głosu. Dotyczyło to także mojej osoby bo do wzięcia udziału w spotkaniu zaprosił mnie właśnie poseł Płaczek. To spotkało się z ogromnym sprzeciwem zwłaszcza tych osób, które przyjechały z daleka by wziąć udział w dyskusji. Pod presją, przewodnicząca Szumilas zgodziła się na jedno minutowe wystąpienia gości – minuta za udział w blisko czterogodzinnym posiedzenia.

Podczas wystąpienia gości zabrałem głos, pytając minister Lubnauer o to, czy wobec tak ogromnych kontrowersji, które wywołuje samo rozporządzenie, nie wypadałoby po prostu wprowadzić jego postanowień jako zaleceń do szkół raczej niż w formie rozporządzenia. Przywołałem rozmowę, którą odbyłem z jedną z wicedyrektor prywatnej szkoły, która stwierdziła, że jeśli

„to wejdzie to my wywiesimy baner reklamujący – TUTAJ ZADAJEMY PRACE DOMOWE a wtedy, wielu z rodziców przeniesie do nas swoje dzieci”

– sala zareagowała z aprobatą i humorem.  Wspomniałem o tym, że minister Nowacka w rozmowie z red. Rymanowskim wyraziła przekonanie, że rozporządzenie spowoduje, że dzieci będą spędzać więcej czasu z rodzicami, spytałem czy w ministerstwie naprawdę dają temu wiarę? Czy jako społeczeństwo stać nas na taki eskperyment społeczny?

W końcowej części swojego wystąpienia spytałem o to w jaki sposób my rodzice mamy na to wszystko zarobić? Na przykładzie dzielnicy, w której mieszkam – Wawer, cały roczny budżet to około 480 mln zł, a same finanse przeznaczone wyłącznie na oświatę w dzielnicy to aż 254 mln zł. To ponad połowa budżetu. Zastanawiające bo Wawer to w dużej mierze dzielnica emerytów. Zasugerowałem, że warto być może, by tym faktem zainteresowała się Najwyższa Izba Kontroli, która mogłaby zweryfikować prawidłowość finansowania różnych obszarów w dzielnicy. Skwitowałem, krótko do pani minister, że nie wszystkie obietnice wyborcze trzeba wypełnić, a na pewno nie wszystkie warto.

Na argument o NIK, panicznie wręcz zareagowała przewodnicząca Szumilas, mówiąc, że NIK zajmuje się weryfikowaniem budżetu państwa, a nie prywatnych pieniędzy i na pewno robi to zgodnie z prawem.

W podsumowaniu wnioskodawca Dariusz Piontkowski wsparł mój argument, żeby zastanowić się nad słusznością forsowania rozporządzenia i znalezienia „właściwych narzędzi”, które miałby pomóc odciążyć dzieci z prac domowych. „To rozporządzenie nie tylko narusza autonomię nauczycieli ale może szkodzić rodzicom i będzie szkodziło przynajmniej części uczniów i nie najlepiej zapiszę się w historii polskiej edukacji” – powiedział D. Piontkowski.

Z kolei minister Lubnauer zapytała na koniec dlaczego dawna ekipa rządząca nic nie zrobiła z faktem przeładowania uczniów nadmiarem prac domowych. Odniosła się krótko do fińskiego system nauczania mówiąc, że „w ostatnim czasie odnosi poważne spadki i według systemu PISA jest na stałym trendzie spadkowym i wygląda na to, że w ostatnim etapie reformy edukacji coś przedobrzyli i ratują ich tylko bardzo dobrzy nauczyciele”. „[Fińskim systemem nauczania-GMG] nie ma się co zachwycać bo niestety wcale tak dobrze nie jest jak by się wszystkim wydawalo”.

Lubnauer zastanawiała się w jaki sposób można motywować ucznia do właściwej nauki – „Ani kij ani marchewka” nie zmotywuje ucznia. Zwróciła uwagę,  że rozporządzenie spełnia wszystkie warunki przewidziane w ustawie i Rządowe Centrum Legislacji nie dopatrzyło się sprzeczności z Polskim prawem.

Minister Lubnauer jak sama twierdzi, uwielbia, gdy politycy PiS opowiadają o autonomii – przytaczając słowa byłego ministra Czarnka, który twierdził, że „nie ma czegoś takiego jak autonomia w szkole”, kończąc dyskusję politycznymi farmazonami.

Nie trzeba dodawać, że podobnie jak inni zaproszeni goście nie doczekałem się odpowiedzi na swoje pytania. Ale posiedzenie Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży warto obejrzeć, by przekonać się o nowych standartach i sposobach prowadzenia niepolitycznej przecież debaty. W swojej mowie końcowej min. Lubnauer stwierdziła, że „nigdy dotychczas na posiedzeniu tej komisji nie było tak otwartej dyskusji ze środowiskiem społecznym które mogło zabrać głos, mogło się wypowiedzieć i otrzymało odpowiedź”.