Zatrute ziarno

Nasi ukraińscy przyjaciele mogą na naszą pomoc liczyć, czego przez ostatni rok dobitnie dowiodło polskie społeczeństwo, wspierając ich bezinteresownie. Ale nawet oni nie mają prawa od nas wymagać, żebyśmy jedli chleb z toksycznego zboża, pokątnie trafiającego do polskich młynów, chociaż miało tylko przejechać przez Polskę i trafić do głodujących w Trzecim Świecie – albo spożywali skażony miód. Nie może również tego żądać Unia Europejska, bo po to do niej przystępowaliśmy, żeby odżywiać się lepiej, a nie zatruwać.
 
Żona pokrzykuje na męża, miotającego się po nocy w kuchni.
– Czego światła nie zapalasz? Przewrócisz się i będzie kłopot!
– Nie potrzeba, przecież świeci ten słoik miodu z Ukrainy, co żeś go ze sklepu przyniosła.  
 
Oburzenie zarówno unijnej biurokracji jak oficjeli z Ukrainy wydaje się mieć format równie poważny jak powyższa anegdota. Oczywiście Polska samowolnie i bez konsultacji z innymi członkami UE zablokowała przywóz produktów żywnościowych ze Wschodu – ale tak zawsze postępuje się zgodnie z regułami zarządzania kryzysowego aby chronić zdrowie a może i życie obywateli.
 
Na wspólnotowe procedury nie ma się co oglądać. Zaś przewodnicząca Ursula von der Leyen mogłaby ich użyć raczej dla zrekompensowania Polsce kosztów utrzymywania uchodźców ukraińskich, bo serce na dłoni, okazywane im przez Polaków, nie wystarczy do podnoszenia standardu ich pobytu. Zwłaszcza, że również za sprawą bezsilności pozornych mocarzy wolnego świata zostaną u nas na dłużej, czym w zgodzie ze staropolską zasadą się nie martwimy.
 
A przyjęliśmy przecież naszych słowiańskich gości najwięcej w Europie, z czego możemy być dumni. Niech więc eurokraci nie żartują. Stając po stronie spekulantów, zmieniających reguły gry, sami wpisują się w kontekst bliski niedawnym aferom w europarlamencie, gdzie okazało się, że oprócz diet deputowani korzystali również z zasileń finansowych z Maroka, Zjednoczonych Emiratów Arabskich a nawet odległych Malediwów w zamian za przychylność dla tamtejszych, nie zawsze przejrzystych a jeszcze rzadziej dla Zjednoczonej Europy korzystnych przedsięwzięć. 
 
Pretensje o to, że nie pozwalamy się truć ani niszczyć polskiego rynku rolnego zaliczyć można do kategorii nie dyplomacji nawet lecz czarnego pi-aru. Przyjmowanie żywnościowej kontrabandy nie jest bowiem żadnym wspieraniem niepodległej Ukrainy – a raczej odwrotnie, prowadzi do tego, by zarobiła proputinowska zwykle oligarchia.
 
Miarę zgrozy dopełnia jednak fakt, że po drugiej stronie wspomnianego szkodliwego procederu znajdują się agrofirmy powiązane personalnie z obecnym układem rządzącym w Polsce. To już sami sobie zrobiliśmy: nawet na Putina zwalić się nie da. Za to efekty podobnej chciwości i braku kontroli okazują się niestety zbliżone do wojny hybrydowej. 
 
Nie tak się umawialiśmy. Dlatego też szkodliwym i rujnującym polską wieś i rolnictwo oraz zdrowie naszych obywateli produktom trzeba było postawić zaporę, podobnie jak nie mogliśmy wpuszczać przez zieloną granicę o której teraz film kręci Agnieszka Holland, fałszywych imigrantów, nasyłanych do Polski, sponsorowanych i wyekwipowanych przez najlepszego sojusznika prezydenta Rosji Władimira Putina – białoruskiego dyktatora Aleksandra Łukaszenkę.

Pozostaje mieć nadzieję, że decydenci, którzy zamknięciem przejść granicznych dla toksycznego dla rynku rolnego,

ale co jeszcze gorsze, naszych organizmów, ukraińskiego zboża i tak zbyt późno zareagowali na rozlewający się już szeroko kryzys – nie ulękną się ani presji eurokratów ani podwyższania rangi ukraińskiej delegacji nas odwiedzającej. Stałoby się smutnym paradoksem historii, gdybyśmy musieli jeszcze – po tym, jak zachowaliśmy się wobec sąsiadów w potrzebie tak przykładnie, że podziwia nas opinia publiczna całego świata – ponosić dodatkowe straty w wyniku aktywności spekulantów i międzynarodowych wydrwigroszy. Nie ma prawa tego od nas wymagać ani Kijów ani Bruksela.

Absurdalna dykteryjka o miodzie otwiera ten skromny szkic, ale nie bierze się z niczego. Pszczoły na Ukrainie obsiadają rzepakowe pola spryskane zakazanymi w całej Unii Europejskiej pestycydami. Nielegalnego i nie spełniającego unijnych ani polskich standardów miodu już wjechało do nas tyle, ile wynosi trzyletnia produkcja polskich pasiek. Oznacza to, że nasi pszczelarze niczego już teraz nie sprzedadzą przez taki właśnie czas. Bo przecież za słoik liczą drożej niż koordynujący przemyt oligarchowie zza wschodniej granicy.     
 
W wizji liberałów państwo miało być tylko nocnym stróżem. Teraz widzimy z pewnością, że w obecnym pisowskim wydaniu nie potrafi być z pewnością celnikiem, strażnikiem granicznym ani nawet inspektorem od kontroli żywności. Z perspektywy podatnika zaś rodzi to pytanie, które pamiętam jako piętnastolatek ze stadionu przy Łazienkowskiej, gdy olimpijska reprezentacja piłkarska przegrywając u siebie z niepodzieloną jeszcze wtedy Czechosłowacją, nawet nie kwapiła się atakować. Wtedy z trybun rozległo się gromkie skandowanie: – Za co my płacimy?
Właśnie. Dokładnie tak.  
 
Przez kilkaset lat pozostawaliśmy zbożowym spichlerzem Europy. Teraz nie możemy się stać jej śmietnikiem.
Udostepnij na Facebook
Dodaj na Twitter
Łukasz Perzyna

Łukasz Perzyna

Dziennikarz PNP 24.PL, “Opinii” oraz “Samorządności” i portalu wio.waw.pl. Autor filmu o Aleksandrze Kwaśniewskim (emisja TVP1 w 2006 r.) oraz jedenastu książek o polityce i historii najnowszej, w tym biografii Andrzeja Ostoi-Owsianego. Pracował dla wydawanej poza cenzurą prasy KPN (“Orzeł Biały”) i Regionu Świętokrzyskiego Solidarności (“Skarzyska Oficyna Wydawnicza – SOWA“, “Nurt”, “Ulotka Świętokrzyska”), a w nowej Polsce w “Obserwatorze” i “Wiadomościach TVP” oraz “Gazecie Wyborczej”, “Obserwatorze Codziennym”, “Sztandarze”, “Życiu” i kwartalniku “InGreen”. Absolwent warszawskiego Liceum Batorego i polonistyki UW, studiował również dziennikarstwo.
Wpisy
Jeffrey Sachs przyleciał z Moskwy
Łukasz Perzyna 24/05/2023

W wyborach 4 czerwca 1989 r. Polacy zagłosowali na kandydatów Solidarności ale nie terapię szokową Leszka Balcerowicza: za sprawy gospodarki w Komitecie Obywatelskim odpowiadał wtedy jeszcze nie pozbawiony wrażliwości społecznej prof. Witold Trzeciakowski. Zaś przyszły wicepremier pozostawał znanym tylko środowiskowo ekonomistą. Kluczowa okazała się zupełnie inna postać.Czytaj więcej

Lewicy… może nie być
Łukasz Perzyna 20/05/2023

I nikt jej nie będzie żałował. W Sejmie Lewica organizuje konferencje prasowe bez pomysłu i na każdy – czyli w praktyce żaden – temat. Nie istnieje w walce z drożyzną, ani nawet w obronie praw pracowniczych.Czytaj więcej ..
Celebryci, żurnaliści i zboczeńcy
Łukasz Perzyna 17/05/2023

Kolejny żurnalista, któremu zamarzyła się polityka, padł ofiarą własnych złych skłonności. Paweł Siennicki były pracownik “Nowego Państwa” podał się do dymisji z funkcji wiceprezesa Polskich Portów Lotniczych.Czytaj więcej ..
Referendum w Trzaskowskiego
Łukasz Perzyna 16/05/2023

Bezpartyjni samorządowcy zapowiadają zorganizowanie w Warszawie referendum, które miałoby zmusić prezydenta Rafała Trzaskowskiego do rezygnacji z najbardziej gorszących pomysłów ograniczania ruchu a także przesądzić o wystąpieniu stolicy z C 40 Cities.Czytaj więcej ..

© 2023 Copyright: Grupa Medialna Gruszka

34

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *