Szanowni Państwo!
Dla osobników pokroju Tuska polskość, to nienormalność. Z jego punktu widzenia trudno odmówić sensu takiemu stwierdzeniu. Największą polską przywarą jest bowiem tolerowanie zdrajców wszelkiej maści i to nie od wczoraj, a od wieków. A może „najweselszy barak” w Obozie Socjalistycznym tak został naszpikowany agenturą, że nie sposób tego wytępić?
Jak długo Ukraina może liczyć na dostawy broni z Zachodu i na kogo może liczyć w walce z Rosją? Komu naprawdę ufa Ukraina? Jak krytyczna jest sytuacja w Donbasie? Co oznacza dla Ukraińców wygrana wojna? Na te i inne pytania odpowiada nowa klasa polityczna Ukrainy. Odpowiada z klasą, imponuje wiedzą i inspiruje. Warto wsłuchać się w to co ma do powiedzenia.
Nawet koncern Axel Springer stracił cierpliwość do Tomasza Lisa. Na odwołanie go z funkcji redaktora naczelnego „Newsweeka Polska” wpłynął spadek sprzedaży tygodnika. Wcześniej Lis pracował we wszystkich ogólnopolskich telewizjach (kolejno w TVP, TVN i Polsacie) i w żadnej długo miejsca nie zagrzał. Zaś tygodnik „Wprost”, którym kiedyś kierował, w ogóle przestał wychodzić.
Partia rządząca, jak nieoficjalnie wiadomo, przymierza się do zmian w ordynacji wyborczej. Chodzi o zmniejszenie liczby posłów wybieranych w okręgu (z 7-20 jak obecnie do 4-5) ale skutek okaże się druzgocący. Z symulacji, przeprowadzonych przez ekspertów na podstawie obecnych sondaży wynika, że do Sejmu wejdą wtedy… dwa ugrupowania, a dla reprezentantów 38 proc Polaków zabraknie miejsca.
Jeśli planowane zmiany wejdą w życie, skład Sejmu zależeć będzie faktycznie od decyzji dwóch tylko liderów, układających listy wyborcze: Jarosława Kaczyńskiego i Donalda Tuska. PiS i PO-KO wezmą bowiem całą pulę.
Na tym właśnie polega najbardziej złowroga strona całego zamysłu. ..
Skuteczne powołanie Adama Glapińskiego na kolejną sześcioletnią kadencję prezesa Narodowego Banku Polskiego poświadcza, że Prawo i Sprawiedliwość jest w stanie dalej rządzić. Wiele też mówi o priorytetach prezesa Jarosłąwa Kaczyńskiego, który w sytuacji gdy emeryci skarżą się na drożyznę zaś kredytobiorcy na wzrastające wciąż raty – postawił na reelekcję urzędnika za to odpowiedzialnego.
Bez konkurencji degeneruje się nie tylko władza, prasa też. Kto nie wierzy, niech spyta Adama Michnika, chociaż zapewne bardzo go rozzłości. Dlatego warto wspomnieć przypadek „Obserwatora Codziennego”, który ucieleśniał pluralizm, chociaż długo na rynku medialnym nie przetrwał.
Dawid Warszawski – pod tym pseudonimem pisuje jeden z najwybitniejszych dziennikarzy, weteran wolnej prasy z lat 80. Konstanty Gebert – nie będzie już publikował stałych felietonów w „Gazecie Wyborczej”. Jego decyzja stanowi reakcję na próbę ocenzurowania artykułu przez pismo Adama Michnika.
Dla Polaków to trzecia Wielkanoc, kiedy normalność staje się celem a nie tylko elementem życzeń. Już dwie poprzednie upłynęły pod znakiem pandemii chociaż staraliśmy się świętować jak należy. To zarazem Święta podwójne: dla ponad 2,75 mln naszych nowych sąsiadów, którym udzieliliśmy nie tylko schronienia, ale i gościny, Wielkanoc przypada w tydzień później, niż dla nas. Pozostaje jednak wspólna.
Joe Biden wygłosił w Warszawie historyczne wystąpienie męża stanu, pokazujące, że w krytycznej chwili Ameryka nie oddaje światowego przywództwa. Dla Polaków szczególne znaczenie ma nawiązanie do słów Jana Pawła II „nie lękajcie się” i przypomnienie, jak papieska wizja dopomogła Solidarności w dziele przełamania żelaznej kurtyny.
Amerykański bank inwestycyjny Morgan-Stanley opublikował raport z którego wynika, że jeśli wojna w Ukrainie potrwa dłużej, Rosja ogłosi bankructwo 15 kwietnia 2022. O tym dlaczego w tym dniu za chwilę. Rosja straciła wpływy ze sprzedaży surowców, wojna w Ukrainie kosztuje kraj miliardy dolarów a sankcje gospodarcze spowodowały zamknięcie giełdy w Moskwie. Wszystkiemu towarzyszy niespotykany we współczesnym świecie upadek waluty.
Europosłanka Janina Ochojska opowiedziała się – i to właśnie w Parlamencie Europejskim – za równoprawnym traktowaniem uchodźców z granic ukraińskiej i białoruskiej. Ni mniej ni więcej: tych pierwszych, fałszywych jak wiadomo, podesłał nam podstępnie białoruski dyktator łamiący w kraju wszelkie zasady demokracji i prawa człowieka Aleksander Łukaszenka, zarazem najlepszy sojusznik Władimira Putina. Ci drudzy zaś uciekli przed agresją wojsk rosyjskich i działaniami wojennymi burzącymi ich domy. Eurodeputowana ubolewa, że Polska preferuje uchodźców bliskich kulturowo, jakby było w tym coś nagannego.
Nie mamy się czego wstydzić. Ważne, żeby mocarstwa zachodnie mogły o sobie to samo powiedzieć
W wojnie Rosji z Ukrainą Polska zapisuje swoją rolę inicjatywami pokojowymi, stawianymi do końca – jak w trakcie moskiewskiej wizyty naszego szefa dyplomacji Zbigniewa Raua w roli szefa OBWE, która odwlekła wybuch gorącego konfliktu – oraz aktywnością humanitarną. Społeczeństwo masowo zaangażowało się w pomoc uchodźcom.
Ta wojna okazuje się supernowoczesna, toczy się w cyberprzestrzeni, uchodzący za najlepszych w świecie hakerzy rosyjscy atakują systemy komercyjnych banków ukraińskich i tamtejszej administracji rządowej, kraje zachodnie zaś odłączają 24-godzinny przekaz RTR Rossija, ale na Morzu Czarnym agresorzy – w dawnym radzieckim stylu, niby przez pomyłkę – trafiają też statek pod banderą mołdawską, co przywodzi na myśl pamiętne zestrzelenie przez ZSRR w 1983 r. pasażerskiego samolotu południowokoreańskich linii lotniczych ..
Bajkowa całkiem historia górniczego klubu, opisana przez pasjonatów futbolu Klaudiusza Slezaka i Zbigniewa Kantykę przybliża nas do odpowiedzi, jak stało się możliwe, że reprezentacja ubogiego i rządzonego wtedy przez dyktaturę komunistyczną kraju w kolejnych mistrzostwach świata zdobywała trzecie (1974 r.), piąte (1978) i znów trzecie (1982 r.) miejsce, zachwycając wszystkich pięknem gry.
Tematami które w dużej mierze dominowały w Sejmie w ubiegłym tygodniu były Polski Ład, fatalny stan polskiej służby zdrowia, ponowna kandydatura Prezesa Glapinskiego na szefa NBP oraz drastyczny wzrost upadku małych polskich firm.
To, co brzmi dumnie dla jednych, złości innych. Po kompromitacji celebryty z zagranicy Portugalczyka Paula Sousy, piłkarską kadrę narodową obejmuje “zwyklak”. Jego rekomendacja to nie kontakty europejskie lecz mistrzostwa Polski zdobyte kiedyś z Zagłębiem Lubin i niedawno z Legią Warszawa oraz wprowadzenie tej ostatniej do fazy grupowej Ligi Europy, gdzie pokonała markowy angielski Leicester oraz na wyjeździe Spartaka Moskwa.
Konfederacja ogłosiła niedawno, że w wyborach do Sejmu – niezależnie od ich terminu – wystartuje samodzielnie. Zarazem do Senatu – ale tylko tam – nie wyklucza „wariantu węgierskiego” czyli uzgadniania z innymi wspólnych kandydatów opozycji.
Absorbowanie uwagi akurat przesłaniem Konfederacji wydaje się uzasadnione, ponieważ znajduje ono ważkie reperkusje. Nie dla przyszłego pejzażu wyborczego, lecz sytuacji w obecnym Sejmie.
1 lutego, rząd Prawa i Sprawiedliwości i Zjednoczonej Prawicy przegrał głosowanie nad projektem ważnej ustawy sejmowej. Ważnej, bo zawartość projektu wprawia w osłupienie nie tylko codziennego obserwatora działalności Sejmu ale musi niepokoić każdego Polaka. Projekt dotyczy pandemii covida i jak mamy sobie z nią radzić. Nosi tytuł: O szczególnych rozwiązaniach dotyczących ochrony życia i zdrowia obywateli w okresie epidemii COVID-19.
Stanisław Michalkiewicz, bo to jego biografia skłania dziś do refleksji na temat stanu państwa i umysłów elit, jest człowiekiem o skromnej i łagodnej raczej powierzchowności. Ale nie zawsze takim bywa. Biografia Michalkiewicza pióra Tomasza Cukiernika to lektura wyborna i frapujacą dla tych którzy ‘wolni od umyslu’ nie są, chcą wiedzieć, cenią różnorodność poglądów a współczesną polską historię traktują jako źródło wiedzy i inspiracji raczej niż abstrakcyjnej jakości.
Stany Zjednoczone wycofują się z Europy, światem rządzi ich spór z Chinami, którego osią staje się Pacyfik zamiast Atlantyku. Polska znajdzie się więc na peryferiach. Cennym sojusznikiem stanie się dla USA Rosja. Musimy odnaleźć się w tych wszystkich zmianach – zachęca Robert Kuraszkiewicz w książce „Polska w nowym świecie”.
Przed laty polski sukces wydawał się fundamentem współczesnego patriotyzmu. Gdy przyszły pandemia i kryzys graniczny, wobec których bezradne okazało się państwo, a Polacy zmuszeni byli wytężyć wszystkie siły, by nie poddać się rozpaczy i lękowi – widać, że zrębów polskości szukać trzeba wśród tego, co trwalsze niż optymistyczne wskaźniki PKB czy nawet bilans zmian gospodarczych lub społecznych.
Walka z pandemią, napór imigrantów na granicę wschodnią oraz drożyzna – trzy sprawy zaprzątać będą uwagę Polaków. Nie znikł ani jeden z problemów, jaki wcześniej mieliśmy, doszły nowe. Społeczeństwo reaguje na nie lepiej i rozumniej, niż decydenci polityczni: nie tylko rządzących zresztą dotyczy ta ocena.
Nie chodzi wyłącznie o dwa miliony euro, z których zwycięzca zainkasuje 1,2 mln dol zaś pokonany 0,8 mln gdy tylko sprawę tytułu rozstrzygną bez dogrywek do 14 grudnia; jeśli tak się nie stanie, podział będzie inny. Chociaż kwoty te czynią wrażenie i szerokiej opinii dają argument, że szachy nie są tylko niepróżnującym próżnowaniem pięknoduchów, mistrzostwo w nich się opłaca i nie przypadkiem obwołano je parę tysięcy lat temu grą królów.
Jeszcze przed 20 laty założyciele „Gazety Wyborczej” publicznie cieszyli się z upadku konkurencyjnego „Życia”. Teraz jedyny w Polsce profesjonalny dziennik prasowy sam znalazł na rozdrożu. Spór dzieli tych, których całkiem niedawno ogłaszano autorami jednego z największych sukcesów nie tylko medialnych ale i biznesowych nowej Polski. Po jednej stronie znaleźli się redaktor naczelny Adam Michnik i jego zastępca Jarosław Kurski, po drugiej zaś Helena Łuczywo i Wanda Rapaczyńska.
Przed stu laty pierwszy mecz zagraliśmy z Węgrami. Okazał się przegrany, ale zespół wystąpił w najsilniejszym składzie i dał z siebie wszystko. Gdyby teraz, w kolejnym po upływie wieku spotkaniu już o punkty z Madziarami było podobnie – dałoby się powiedzieć, że to tylko sport, takie jego prawa. Nieprawda jednak: jest afera, a kibice na stulecie polskiej piłki czują żal, złość i wstyd.
Wydarzenia na granicy dostarczają coraz to nowych dowodów, że wbrew stwierdzeniom byłego Ministra Spraw Wewnętrznych sprzed lat, Sienkiewicza, nie jest prawdą, że “państwo polskie istnieje teoretycznie”. Okazuje się że istnieje i ma zęby jeśli takie są potrzeby.
Wydarzenia na granicy z Białorusią są dziś najważniejszym tematem o którym trzeba mówić. Ludzie zadają sobie pytanie jak szczelne są nasze granice, obawiając się przecież i słuszne niekontrolowanego napływu uchodźców, w większości z Bliskiego Wschodu ale nie tylko. W mediach dominuje przekonanie, że za Łukaszenką kryje się Rosja a imperialna polityka Kremla rezonuje ze wszystkim co osłabia Polskę i nasz region.
To już drugie święto narodowe, obchodzone w minorowych nastrojach. W ubiegłym roku przyczynił się do tego złowrogi pochód wirusa COVID-19: najboleśniej polskie rodziny odczuły go jeszcze przed 11 Listopada, gdy w przeddzień Wszystkich Świętych cmentarze zostały zamknięte. Teraz pandemia nie wygasła, narasta kolejna jej fala, zaś dodatkowo fala imigrantów szturmująca wschodnie rubieże naszego państwa symbolizuje nowe, hybrydowe zagrożenie.
Skąd ten dziwaczny a może szokujący tytuł? Tak brzmi najprostsza odpowiedź na pytanie, co byłoby w stanie skłonić polskich polityków do zgodnej pracy na rzecz dobra wspólnego. Bo dla interesów własnej kasty ponad podziałami działają od dawna, jak dowiodły obie afery Budki: pierwsza z nieudaną podwyżką wynagrodzeń parlamentarzystów przed rokiem akurat w apogeum pandemii, druga z biesiadowaniem z Łukaszem Szumowskim i Markiem Suskim na pięćdziesiątych urodzinach pisowskiego propagandysty.
Pomimo wielu wydarzeń ub. tygodnia zasługujących na uwagę, w komentarzu tygodnia skupimy się na sporze między Czechami i Unią Europejską a Polską. Negocjacje z Czechami w sprawie Turowa które trwały od maja zostały zerwane mimo, jak mówią eksperci, złożenia Czechom bardzo korzystnej oferty przez stronę polską. Spór narasta bo chce do niego dołączyć Komisja Europejską. Implikacje konfliktu będą miały bardzo poważne konsekwencje, zarówno polityczne jak i finansowe. Także dla przeciętnego Polaka który płaci za energię.
World Trade Center 9/11/2001
Wspomnienie świadka po 20 latach
Oferta polskiego kina w zakresie produkcji pełnometrażowej filmów fabularnych a jednoczesnie przygotowanych rękami amatorów jest bardzo niewielka. Najbardziej prominentnym przykładem sukcesu na tym polu może poszczycić się Marek Piwowski którego film “Przepraszam czy tu bija” zapełnił kinowe sale w 1976 roku a sam reżyser otrzymał za niego Nagrodę Główną na Festiwalu Filmów Polskich w Gdańsku.
