Pięć lat Polski z prezydentem Nawrockim

 

W dzień po drugiej turze w kuluarach konferencji marszałka Szymona Hołowni, ceniony publicysta “Tygodnika Powszechnego” Piotr Śmiłowicz przypomniał, że trafnie wytypowałem zawczasu zwycięstwo Nawrockiego nad Trzaskowskim. Rzeczywiście taka była moja prognoza. Nietrudno być prorokiem we własnym kraju, wbrew znanemu przysłowiu. Wiadomo bowiem że mobilizacja obozu demokratycznego okazała się realna, kiedy rządził PiS, czyli przed 15 października 2023 r. Natomiast – niezależnie od fatalnego wyboru na kandydata “człowieka bez właściwości” jakim pozostaje Trzaskowski – niemożliwe okazało się podtrzymanie jej w warunkach własnych rządów. Bo jak wyborcy demokratów, jak wykazują sondaże lepiej wykształconemu i oczytanemu niż pisowski, skutecznie wdrukować przekonanie, że przyszła prezydentura Nawrockiego to tragedia i katastrofa, podczas gdy z wywodzącym się z tego samego obozu Dudą dawało się przez półtora roku koegzystować czy kohabitować jak mówią Francuzi. Ten mechanizm perswazji musiał zawieść.    

 

 

Teraz czas pracuje już na korzyść Nawrockiego. Ważne więc, żeby czasu nie tracił. Wtajemniczeni już zapowiadają, że w Pałacu nie oprze się na ludziach Dudy. Wręcz przeciwnie, niewykluczone, że wszystkich co do jednego powyrzuca. Wiadomo, że obaj prezydenci się nie lubią, nawet bardzo. Nie wiadomo, czy Nawrocki wybije się kiedyś na niezależność od Kaczyńskiego, chociaż czas – o którym tu mowa – pracuje w tej kwestii na jego rzecz. Ale od poprzednika – z pewnością. Wreszcie dla Nawrockiego punktem odniesienia przestaje być pokonany Trzaskowski czy nawet upokorzony chociaż pozostający u władzy Tusk, a zaczyna – własny elektorat w perspektywie reelekcji. Zobaczymy, co autor największego w Polsce sukcesu politycznego od czasu pamiętnego 15 października 2023 r. który wtedy skonsumowali jego polityczni oponenci – pokaże w nowych, sprzyjających warunkach.