Bałkanizacja Europy – zagrożenie realne
- Dodano:
- Kategorie: Aleksander Kisil, Unia Europejska
Bałkany od dawna są symbolem konfliktów, waśni, walk i wrogości etnicznej. To eksplozyjna mieszanka różnych narodów, religii, kultur i tradycji. W przeszłości niejednokrotnie próbowano tę różnorodność spacyfikować i podporządkować, ale wszelkie próby tworzenia wspólnoty i struktury ponadnarodowej kończyły się fiaskiem, czyli…bałkanizacją. Czy można wierzyć, że federalizacja Europy narzucana dziś przez urzędników Unii Europejskiej może liczyć na sukces?
Podboju Bałkanów próbowały Turcja, i Austro-Węgry nie wspominając o wcześniejszych próbach Cesarstwa Rzymskiego. Ostatnią próbą centralizacji krajów bałkańskich była Jugosławia. Ale w efekcie rozpadu tego kraju doszło do wojny na bałkanach. Tocząca się w latach 1992–1995 wojna w Bośni i Hercegowinie kiedy to zwaśnione strony stanowili walczący o autonomię bośniaccy Serbowie oraz władze Republiki Bośni i Hercegowiny, na której terenie toczyły się główne walki, wraz ze skonfederowanymi z nimi od pewnego momentu Chorwatami.
W wyniku działań wojennych, a przede wszystkim w wyniku czystek etnicznych, zginęło od 97 tyś. do 110 tyś. ludzi (niektóre źródła podają nawet do 200 tyś.), a ponad 1,8 miliona zmuszonych zostało do opuszczenia swoich domów.
Formuła państwa narodowego, które jest tworem w miarę spójnym wewnętrznie pozostaje jak na razie jedyną sprawdzoną historycznie metodą zarządzania żywiołu narodowego który jest spójny językowo, kulturowo a w większości przypadków także religijnie. Likwidacja czy odejście od tej formuły stanowić może wielowymiarowe zagrożenie nie tylko w sferze identyfikacji wciąż przecież istniejących żywiołów narodowych. Tworzenie na siłę pozornie jednolitego państwa federacyjnego przyniesie w rezultacie utratę różnorodności i bogactwa kulturowego. Ale efektem ubocznym państwa federacyjnego może być także bunt ludzi przymuszanych do sztucznego, nieprzyjaznego im tworu. Niezależnie od zagrożeń pamiętajmy, że kluczowym celem każdej federalizacji jest centralizacja władzy.
Jest oczywiste, że nie ma narodowości europejskiej a co za tym idzie nie ma związanej z nią tożsamości europejskiej. Trudno więc mówić o zjednoczeniu Europy, czy choćby tylko Unii Europejskiej w jednolity twór państwowy wokół takiej właśnie identyfikacji.
Narody europejskie niewiele wiedzą o swoich najbliższych sąsiadach, a tym bardziej o dalszych. Wystarczy zapytać ludzi na dowolnej ulicy dowolnego miasta europejskiego o największych literatów, malarzy, odkrywców kilku sąsiednich krajów czy o największe rzeki, jeziora, góry w tychże sąsiednich krajach.
W przypadku federalizacji, w grę wchodzą także uwarunkowania historyczne poszczególnych państw i ich narodów oraz różnorodność tradycji, także tych politycznych.
Poszczególne państwa Europy mają zróżnicowane interesy zarówno geopolityczne jak i gospodarcze. Jak je pogodzić w gronie niemal trzydziestu państw? Centralizowanie oraz odgórne narzucanie rozwiązań i polityki będzie z pewnością tworzyło napięcia i konflikty – jaskrawym tu przykładem jest konflikt polsko-ukraiński o zboże.
Przyjacielskie nastawienie obu państw, głównie za sprawą pomocy humanitarnej Polaków
uchodźcom z Ukrainy po wybuchu wojny nagle wali się w gruzy. Demonstracje, spory etniczne, czy wojny handlowe to najlepsza recepta na bałkanizację Europy. Istnieje realne niebezpieczeństwo wykorzystywania federalizacji państw w celu wywołania konfliktów zastępczych, tzw. proxy wars.
Możliwości rozgrywania nacji między sobą wewnątrz pozornie spójnego mechanizmu państwowego nie można zlekceważyć. Może globalistom o to właśnie chodzi? Pamiętajmy o tym wsłuchując się uważnie w głos elit z Brukseli i tendencji federalistycznych, tak dziś modnych w Unii Europejskiej. Te nie przysłużą się z pewnością interesom państw narodowych.
Zdjęcie główne: Matieu Pons (Unsplash)
Aleksander Kisil
Raport z oblężonego miasta
Rządowy raport o polskiej pomocy dla Ukrainy jest w istocie raportem o stanie państwa. Jego zagrożeniach i słabościach. To raport o demencji intelektualnej politycznych elit.Czytaj więcej ..
Z drugiej strony dronów
Mijający tydzień zdominowały komentarze o tym co spadło na dom w Wyrykach, tajemnicze milczenie rządu w informowaniu Prezydenta o tym co spadło i fakt, że rząd sam siebie nie poinformował o tym co się stało.Czytaj więcej ..
Ukraina – czas otrzeźwienia
Czy mamy do czynienia z erozją wsparcia Polaków dla Ukrainy? Z pewnością to proces powolny ale już widoczny – podatny grunt na jaki padają podejrzenia Polaków, że wysyłka dronow na Polskę była dziełem ukraińskiej prowokacji to pierwszy zwiastun.Czytaj więcej ..
Patrzę na Ciebie – zaproszenie do kina Dłużewskiej
Dłużewska to rebelia, nieposłuszna, niekontrolowana, nieokiełznana, niebezpieczna, intrygująca, to postać bez szablonów.Czytaj więcej ..
Logika czy mistyfikacja
W przeddzień spotkania mówiono, że rozmowy potrwają sześć do siedmiu godzin. Fakt, że spotkanie skończyło się po trzech oznacza, że strony miały sobie niewiele do zaoferowania. To źle wróży nie tylko Ukrainie, także Unii Europejskiej i Polsce.Czytaj więcej ..
© 2023 Copyright: Grupa Medialna Gruszka
