Między nami a Walijczykami

czyli przez mękę do sukcesu

Autor: Łukasz Perzyna

Dodano: 2024-03-25
14:37
Kategorie: Komentarz

Ustrzegliśmy się podobnie niemiłej niespodzianki, jaką w grupie eliminacyjnej stała się porażka z Mołdawią. Piłkarze Michała Probierza zgodnie z planem i rankingami pokonali Estonię 5:1 i o awans do finałów Euro zagrają w Cardiff z Walią. To symboliczne dla nas miejsce i przeciwnik.

Na przedwiośniu 1973 roku polska drużyna pod wodzą Kazimierza Górskiego przegrała z Walijczykami w Cardiff 0:2 ale trenera pozostawiono na stanowisku. Inaczej niż po niedawnym katarskim Mundialu, kiedy to zdymisjonowano Czesława Michniewicza, chociaż w grudniu 2022 r. (kiedyś o tej porze roku nie grało się już w piłkę) wprowadził Polskę do grona szesnastu najlepszych zespołów w świecie, osiągając najlepszy od czterdziestu lat rezultat, a ściślej od czasów, gdy drużyna Antoniego Piechniczka chociaż w kraju obowiązywał stan wojenny wywalczyła na hiszpańskim Mundialu (1982 r.) trzecie miejsce, osiągając po drodze pamiętny zwycięski remis z ZSRR, który nie tylko dla kibiców miał znaczenie. Dzięki emigrantom rozwinięte na trybunach transparenty zdelegalizowanej w kraju Solidarności zobaczyli telewidzowie całego świata.

Za Górskiego mieliśmy piłkarzy na dorobku, znanych głównie ze zdobycia złotego medalu na olimpiadzie w Monachium (1972 r.), gdzie Kazimierz Deyna strzelił w finale Węgrom dwa gole – ale były to tylko mistrzostwa państw socjalistycznych. Zawodowcy w Monachium zagrali dopiero w dwa lata później, a my nie tylko się wśród nich pierwszy raz po wojnie znaleźliśmy pomimo falstartu w Cardiff, ale wywalczyliśmy tam trzecie miejsce. Wcześniej trzeba było – bagatela – wyeliminować Anglię i skwitować rachunek z Walijczykami. Udało się, bo Górskiemu uwierzyli nie tylko decydenci z Polskiego Związku Piłki Nożnej ale i społeczeństwo. Przed kolejnym meczem, już z Anglikami, w Chorzowie przy odgrywaniu hymnów stadion odśpiewał chóralnie “Jeszcze Polska nie zginęła”. Potem Włodzimierz Lubański odebrał piłkę niedawnemu mistrzowi świata uchodzącemu za najlepszego obrońcę na kuli ziemskiej Bobby’emu Moore’owi i po bramce Jana Banasia (o tym niespokojnym duchu nakręcono niedawno film) podwyższył wynik na 2:0. Nawet gdy ciężko kontuzjowany musiał opuścić boisko, wynik udało się utrzymać. A wyobraźmy sobie obecną drużynę bez Roberta Lewandowskiego…

Wciąż bez Lubańskiego pokonaliśmy Walię w rewanżu 3:0 i na Wembley wystarczył nam remis. Osiągnęliśmy go za sprawą bramkarza Jana Tomaszewskiego, nazwanego rychło “człowiekiem, który zatrzymał Anglię” oraz Jana Domarskiego, co zastąpił Lubańskiego w ataku. Dostał podanie od Grzegorza Laty, uderzył tak, że piłka zeszła mu z nogi i tym zmylił jednego z najlepszych bramkarzy świata Petera Shiltona. Anglicy też strzelili tylko jedną bramkę, z karnego. Wynik 1:1 dla Polski oznaczał pierwszy awans do finałów Mistrzostw Świata od 1938 r.

A w RFN w 1974 r. pokonaliśmy m.in. Argentynę, Włochy, Szwecję i w meczu o trzecie miejsce Brazylię, Lato został królem strzelców turnieju zaś Tomaszewski obronił dwa rzuty karne. Chociaż Lubański kontuzji do tego czasu nie wyleczył. Za to Deynę w plebiscycie “France Football” wybrano trzecim po Holendrze Johanie Cruyffie i Niemcu Franzu Beckenbauerze piłkarzem Europy.

Od lat wszystkie dokonania reprezentacji przymierzane są do sukcesów Górskiego i Piechniczka, za czasów których piłkarze stali się przedmiotem dumy narodowej.

W Polsce wciąż nie brakuje wybitnych piłkarzy, o czym świadczy międzynarodowa kariera Roberta Lewandowskiego, dokonującego cudów kolejno w Borussi Dortmund, Bayernie Monachium a teraz w Barcelonie. Aż trudno uwierzyć, że kiedyś nie chciano go w Legii Warszawa. Bramkarz Juventusu Turyn Wojciech Szczęsny na katarskim Mundialu zachwycił broniąc rzut karny, strzelany przez Leo Messiego, późniejszego mistrza świata. Piotr Zieliński czaruje we Włoszech, po sezonie ma przenieść się z Napoli do mediolańskiego Interu – w poprzednim sezonie drugiej drużyny w Europie.

Ale wszystko to nie jest jeszcze na miarę 1974 ani 1982 r. Dla serc kibiców liczą się sukcesy reprezentacji. Chociaż i kluby pokazują, że Polacy umieją w piłkę grać, nie tak dawno Lech Poznań gościł w ćwierćfinale jednego z europejskich pucharów, aczkolwiek w elitarnej Lidze Mistrzów jesteśmy obecni tylko… indywidualnie, bo do jej fazy grupowej Legia Warszawa ostatnio awansowała osiem lat temu i wysoko tam przegrywała, w tym 0:6 u siebie z Borussią Dortmund.

Na ożywienie pięknych wspomnień wciąż czekamy. Być może Cardiff znowu stanie się punktem zwrotnym. Tylko porażka, inaczej niż wtedy, nie wchodzi w grę. Bo tym razem rewanżu z Walijczykami już nie będzie.

Łukasz Perzyna

Dziennikarz PNP 24.PL, “Opinii” oraz “Samorządności” i portalu wio.waw.pl. Autor filmu o Aleksandrze Kwaśniewskim (emisja TVP1 w 2006 r.) oraz jedenastu książek o polityce i historii najnowszej, w tym biografii Andrzeja Ostoi-Owsianego. Pracował dla wydawanej poza cenzurą prasy KPN (“Orzeł Biały”) i Regionu Świętokrzyskiego Solidarności (“Skarżyska Oficyna Wydawnicza – SOWA“, “Nurt”, “Ulotka Świętokrzyska”), a w nowej Polsce w “Obserwatorze” i “Wiadomościach TVP” oraz “Gazecie Wyborczej”, “Obserwatorze Codziennym”, “Sztandarze”, “Życiu” i kwartalniku “InGreen”. Absolwent warszawskiego Liceum Batorego i polonistyki UW, studiował również dziennikarstwo.

Wpisy

Śmigłowce, papierowy tygrys i szczerzenie zębów

Łukasz Perzyna 2025-03-16

Władza, raczej bezradna wobec codziennych prostych spraw obywateli, zapewnia wobec narastającego zagrożenia, że jesteśmy silni, zwarci, gotowi. Co ciekawe, tromtadracja ta łączy zwalczających się nawzajem premiera Donalda Tuska i prezydenta Andrzeja Dudę. Wzbudza obawy, wynikające nie tylko ze smutnych analogii historycznych.Czytaj więcej ..

Panika aż Trzaska

Łukasz Perzyna 2025-03-09

Postrzeganie Trzaskowskiego przez resztę kraju przez pryzmat awarii Czajki czy potiomkinowskich inwestycji w Warszawie wydaje się czymś naturalnym, bo zabrakło przez siedem lat rządów tego prezydenta w stolicy projektów naprawdę wizjonerskich i potrzebnych mieszkańcom, a nie tylko atrakcyjnych jak kładka dla turystów wpadających do Warszawy na jeden weekend.Czytaj

Kruche sojusze i linia Wisły

Łukasz Perzyna 2025-03-06

Wstrzymanie przez Donalda Trumpa pomocy dla Ukrainy dało się przewidzieć. Polska płaci dziś krańcowym niepokojem za zaniechania kolejnych ekip nią rządzących. Zarówno naiwny proamerykanizm Prawa i Sprawiedliwości jak opcja niemiecka Koalicji Obywatelskiej nie okazują się przydatne do odnowienia systemu bezpieczeństwa.Czytaj więcej ..

Żegnamy Wojciecha Gawkowskiego (1966-2025)

Łukasz Perzyna 2025-03-02

Miał niepowtarzalny styl zarówno w sądowej sali, gdy występował w adwokackiej todze, reprezentując m.in. Tomasza Sakiewicza na długo przed obecną dekadą, ale też w polityce, w której kariery sam wprawdzie nie zrobił, ale jako szef młodzieży w KPN utorował drogę mnóstwu znakomitych inicjatyw. Czytaj więcej ..

Trzecia siła nie ma szczęścia

Łukasz Perzyna 2025-02-25

To ich wynik w wyborach temu przesądził o tym, kto sprawuje władzę w Polsce. Ale w następnym Sejmie może ich zabraknąć. Podobnie jak w drugiej turze wyborów prezydenckich Szymona Hołowni był rewelacją. Do niedawna najbardziej obiecujący polityk w Polsce ciągnie na dno własną formację.Czytaj więcej ..

186

Archives

Dołącz do Nas!

Między nami a Walijczykami