Niemieckie mity – Czy Göring był prymitywem?
- Dodano:
- Kategorie: Historia, Komentarz, Wiesław Misiek
Niektórzy autorzy za narracją rządową RFN przedstawiają elity III Rzeszy Niemieckiej jako wąską grupę prostaków żądnych władzy skupionych wokół Hitlera, którzy skolonizowali 80 milionów Niemców.
Te bzdury powielają również niektórzy dziennikarze i historycy w naszym kraju. To dwa kłamstwa: ani to nie byłi prymitywni sługusy führera, ani te 80 milionów nie było niewinne.
Dziś o zastępcy kanclerza III Rzeszy Niemieckiej – asie lotniczym i zbrodniarzem już z pierwszej Wojny Światowej Hermannie Wilhelmie Göringu.
Urodził się 12 stycznia 1893 roku w Sanatorium Marienbadzkim w Rozenheim, w Bawarii. Jego ojciec był dyplomatą i mały Hermann spędził pierwsze 3 latka swego życia w egzotycznych krajach. W 1912 ukończył szkołę kadetów ze świetnym wynikiem i stopniem podporucznika.
Brał udział w pierwszej Wojnie Światowej najpierw jako piechur, a następnie pilot myśliwców. Zestrzelił 22 samoloty i obdarowano go tytułem asa myśliwskiego Cesarstwa Niemieckiego, a wojnę zakończył w stopniu kapitana.
Miał być sądzony jako zbrodniarz wojenny wśród 900 podobnych mu niemieckich barbarzyńców, ale tym razem mu się upiekło.
Po wojnie prowadził kiepskie życie i usiłował zarobkować jako pilot do wynajęcia. W tym charakterze poznał nieszczęśliwą arystokratkę szwedzką Carin von Kantcow, z którą się ożenił i razem zamieszkali w Bawarii.
Miał ogromny żal, że on wyróżniający się pilot i oficer musiał być na utrzymaniu swojej żony. W tym stanie ducha poznał Hitlera i wstąpił do NSDAP. Przyszły Führer powierzył mu odpowiedzialną funkcję dowodzenia bojówkami partyjnymi czyli oddziałami SA, które skutecznie przeorganizował.
Dla partii był cennym nabytkiem – znany powszechnie “bohater” wojenny, wywodzący się z tak zwanego dobrego domu, mający łatwość w nawiązywaniu kontaktów oraz wielu przyjaciół wśród arystokracji i ludzi zasobnych w gotówkę gotowych zainwestować w rokujący nadzieję ruch polityczny.
W listopadzie 1923 roku Göring uczestniczył jako dowódca SA w puczu Hitlera. Wielkiej roli tam nie odegrał, ale został ranny i zmuszony do ukrywania się. Dzięki pomocy zwolenników partii uciekł do Austrii, gdzie go wyleczono.
Po wyzdrowieniu na polecenie siedzącego w więzieniu Führera intensywnie budował w Wiedniu organizację partyjną. Od czasu leczenia stał się morfinistą i pozostał nim do końca swoich dni.
W 1927 roku po ogłoszeniu w Niemczech amnestii wrócił do kraju. Włączył się aktywnie w działalność polityczną wykorzystując swoje kontakty wśród elit arystokratycznych i finansowych. Od 1928 roku był posłem do Reichstagu, a od 1932 przewodniczącym parlamentu aż do jego likwidacji w 1945 roku.
Miał znaczący wpływ na mianowanie przez prezydenta Paula Hindenburga Adolfa Hitlera na stanowisko kanclerza w styczniu 1933 roku.
Kochał gromadzenie różnych funkcji i przez lata pełnił równolegle wiele stanowisk ministerialnych, wojskowych, gospodarczych i politycznych.
Poza wspomnianym stanowiskiem przewodniczącego Reichstagu pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych w rządzie Prus, a potem i ostatniego premiera tego landu. Był ministrem bez teki w rządzie Rzeszy i ministrem lotnictwa, a jako zapalony myśliwy został wielkim łowczym Rzeszy i inspektorem lasów.
Wśród hitlerowskiej kamaryli walczącej o względy kanclerza zawarł alians z urodzonym spryciarzem i zbrodniarzem Hainrichem Himmlerem, dowódcą wschodzącej siły jaką stawała się SS. Razem z nim pod kierunkiem ukochanego przywódcy przeprowadzili “noc długich noży” w 1934 roku – czyli brutalne rozgromienie opozycji w szeregach kierownictwa SA i zamordowanie ponad 80 osób.
Göring aresztował w Berlinie ponad tysiąc przeciwników… Uznaje się, że to właśnie on umożliwił Hitlerowi zdobycie dyktatorskiej władzy i likwidację opozycji.
Jego dziełem jest stworzenie osławionej GESTAPO – Geheime Staatspolizei – Tajnej Policji Państwowej, która przez Trybunał w Norymberdze uznana została za organizację zbrodniczą. Z Jego polecenia utworzono urząd inwigilujący obywateli Forszungsamt i jedne z pierwszych obozów koncentracyjnych w Oranienburgu i Papenburgu.
Ziściło się jego marzenie – w 1935 roku został naczelnym dowódcą zbrodniczej jak się niedługo okaże Luftwaffe – lotnictwa wojskowego i rozpoczął intensywne przygotowania do wojny, choć zgodnie z Traktatem Wersalskim Niemcy nie mogły rozwijać nowoczesnego lotnictwa i zwiększać stanu osobowego armii. W 1937 roku awansował na marszałka polnego, a w 1940 otrzymał najwyższy stopień wojskowy w trzeciej Rzeszy – specjalnie dla niego utworzony marszałka Rzeszy czyli odpowiednik generalissimusa w innych krajach.
Zbierając kolejne stanowiska i funkcje został komisarzem Planu Czteroletniego w latach 1936 do 1940. Chciał zostać głównodowodzącym całej niemieckiej armii co niestety się nie udało.
Göring był specyficznym zbieraczem – kolekcjonował urzędy i stanowiska, kochał ordery i nade wszystko gromadził, a raczej kradł dzieła sztuki.
Po wojnie obliczono, że posiadał około 1400 obrazów, rzeźb i cennych precjozów. Nie gardził hojnymi datkami od przemysłu niemieckiego i dał się bosom biznesu korumpować na potęgę, przez co stał się człowiekiem niezwykle majętnym. W 1939 roku jego ukochany wódz mianował Go swoim następcą. Był jakbyśmy dziś powiedzieli celebrytą, brylował w mediach i przemyślnie się ubierał … naród go kochał.
Göring był jednym z głównych zwolenników wojny z Polską. Uważał, że Polska stanowi przeszkodę w ekspansji Niemiec na wschód i zyskanie Lebensraumu – „przestrzeni życiowej”), a jej rozbiór będzie korzystny dla niemieckiej gospodarki i potęgi militarnej.
Jako dowódca Luftwaffe, Göring odpowiadał za brutalne bombardowania polskich miast, w tym cywilnych celów. Przykładem może być zniszczenie Wielunia 1 września 1939 roku – jednego z pierwszych aktów wojny uznawanego za zbrodnię wojenną.
Göring jako szef Planu Czteroletniego nadzorował rabunek polskiego majątku państwowego i prywatnego oraz brutalną eksploatację przemysłu i rolnictwa.
Choć nie był aż takim rasistą jak Hitler czy Himmler, nie protestował przeciwko barbarzyńskim represjom wobec Polaków czy eksterminacji Żydów. W 1939 roku podpisał rozkaz, na mocy którego Reinhard Heydrich miał przygotować „ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej” – co stanowiło fundament późniejszego Holokaustu.
Zakończenie kariery Hermanna Göringa w III Rzeszy było gwałtownym upadkiem jednego z najpotężniejszych ludzi hitlerowskich Niemiec.
Pod koniec kwietnia 1945 roku Göring widząc, że Hitler nie jest już zdolny do rządzenia, wysłał depeszę do Führera, powołując się na dekret który czynił go następcą Hitlera. W liście tym zapytał, czy ma przejąć władzę, aby ratować resztki Rzeszy. Hitler uznał to oczywiście za zdradę. Odebrał Göringowi wszystkie stanowiska, pozbawił go praw do sukcesji i kazał aresztować. Został zatrzymany przez SS, ale uniknął egzekucji.
Po kapitulacji Niemiec Göring dostał się do niewoli amerykańskiej i tym razem nie udało mu się uniknąć kary. W czasie procesów norymberskich był jednym z głównych oskarżonych. Został skazany na karę śmierci przez powieszenie za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości.
Jednak w noc przed egzekucją, 15 października 1946 roku, popełnił samobójstwo, zażywając ukrytą kapsułkę cyjanku potasu.
Göring miał IQ na poziomie138. Czy był prymitywem?!
Zdjęcie główne: Portret Hermanna Göringa w mundurze pilota wykonał Nicola Perscheid (1864-1930) w 1917 roku.
Perscheid, Nicola: Hermann Göring, fotografia czarno-biała, Lipsk, 1917; źródło: Museum für Kunst und Gewerbe Hamburg, P1976.857.923, http://sammlungonline.mkg-hamburg.de/de/object/Hermann-Göring/P1976.857.923/mkg-e00137282.
Wykład o rewizjoniźmie, reparacjach i odszkodowaniach dla Polski i polskich ofiar od Niemiec pn. “Niemiecki naziland” z dnia 30 marca 2023 r. we Wrocławiu w Złotej Sali dla środowisk konserwatywnych.
Wiesław Misiek
Historia dobrych chęci – Cz. 1
Od wieków wśród narodów europejskich Niemcy mają szczególną skłonność do prowadzenia agresywnej polityki, rozpychania się i wszczynania większych lub mniejszych wojen. Zestawienie tych konfliktów dowodzi, że niestety Niemcy są głównym i stałym zagrożeniem dla pokoju w Europie.Czytaj więcej ..
Dwie rocznice
W tym roku obchodzimy wiele różnych rocznic, ale dla mnie bardzo ważne są co najmniej dwie pięknie okrągłe: 1000 lat Królestwa Polskiego i koronacji Bolesława Chrobrego i 500 rocznica Hołdu Pruskiego. Czytaj więcej ..
Reparacje – fakty i mity
W tym krótkim opracowaniu podkreślić należy rażąco cyniczny stosunek elit państwa niemieckiego wobec skali odpowiedzialności narodu niemieckiego za zapaść cywilizacyjną jaką spowodowała okupacja niemiecka i jej następstwa dla naszego Państwa i Narodu. Czytaj więcej ..
1 września – refleksje w rocznicę
Polska wyszła z wojny całkowicie zrujnowana. Niemcy nigdy nam za te straty nie zadośćuczynili. Milionom ofiar nie wypłacili odszkodowań, a Polsce reparacji. Czytaj więcej ..
Fałszywa edukacja czyli o potrzebie pamięci i tożsamości
Brak rozliczenia się państwa oprawców z zadanych nam cierpień i zniszczeń jest całkowicie niezrozumiały z ludzkiego punktu widzenia nie mówiąc o dziś tak modnych europejskich wartościach. To mistrzowsko uprawiana wobec nas polityka kija i marchewki i mataczenia nie bez znaczącego udziału miernej klasy politycznej w Polsce.Czytaj więcej ..
© 2023 Copyright: Grupa Medialna Gruszka
