Plebejusz na prezydenta

W szczególnej lidze, tej najbardziej pozbawionej profesjonalizmu znalazł się kandydat Konfederacji Sławomir Mentzen który jeżdżenie po kraju w przedwyborczym starciu za “własne pieniądze” uznał z nieukrywaną szczerością za szczególnie “drogie hobby”. Klasa w sobie – za stwierdzenie wyrzuciłbym go za drzwi gdyby do moich zapukał. Znawca od “przewracania stolika” jest z pewnością najgroszym ze wszystkich kandydatów.

Radzę by nie lekceważyć czy obrażać inteligencji wyborców. Oferta prezydentury tu najważniejsza, nie sam kadydat – Polacy resztę dopowiedzą sobie sami co dla nich ważne niezależnie od tego czy kandydat nosi makijaż jak Trzaskowski czy rękawice bokserskie jak w przypadku Nawrockiego.

                                                      Szachowy Gambit z dużej litery

Jeśli ktokolwiek na polskiej scenie politycznej ma instynkt, to jest nim prezes Prawa i Sprawiedliwości Jarosław Kaczyński. Bowiem wybór Nawrockiego na kandydata PiS jest strzałem w dziesiątkę z każdej niemal perspektywy. Nie cieszy mnie wcale, że urzędnik prominentnej przyrządowej instytucji jest kandydatem prominentnej partii opozycyjnej co sygnalizowałem już w poprzednim tekście. Konia z rzędem temu kto potrafi przewidzieć co mówić będzie Nawrocki na politycznych salonach świata. Dobry urzędnik to niekoniecznie dobry polityk. Ale skoro kandydat dziś ważniejszy niż jego przyszła prezydentura to Nawrocki ma wszystkie atuty w ręku i rękawice bokserskie które z pewnością mu się przydadzą. Krążący po Warszawie raport (80 stron – kto miał siły i czas by go skompilować?) o rzekomych kontaktach kandydata ze światem przestępczym jest, paradoksalnie, atutem Nawrockiego a nie jego obciążeniem – Polacy nie kupią tego gniota.

Nawrocki to człowiek ciężko pracujący na sukces – Polacy takich lubią. Jego wizerunek jest mi szczególnie bliski – wyjeżdżając na emigrację trzydzieści lat temu miałem w kieszeni parę dolarów i doświadczenie z wioślarskiej łódki, doświadczenie kogoś kto ciężko pracował na sukces. Mnie Trzaskowski nie nabierze na makeup. Robotnicza Kamienna w Skarżysku lat 70 gdzie wzrastałem pełna była takich co bezkarnie rozbijali nos innym. Parę lat później z daleka mówili mi ‘cześć’ gdy z orzełkiem na piersi wygrywałem na mistrzostwach świata regaty dla chwały właśnie ich dzielnicy.  Byli mi za to wdzięczni bo ich, biedna i robotnicza Kamienna była górą.. To nie czyniło nas przyjaciółmi podobnie jak wspólna ulica czy siłownia w Gdańsku nie czyni Nawrockiego winnym za “wyczyny” jego bokserskich sparring-partnerów.

Nawrocki to najlepsza egzemplifikacja Polaka okresu transformacji i w drodze po sukces i po to by na ulicy nie być przeciętnym. Transformacji podobnej do tej którą przeszedł JD Vance w Stanach Zjednoczonych – biedak z “pasa rdzy” który dziś jest wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych. Fail-start Nawrockiego na konwencji w Krakowie świadczy o miałkości intelektulnej doradców Jarosława Kaczyńskiego ale w żaden sposób na wpływa on jeszcze na wizerunek Nawrockiego.

“Street smarts” to idiom z angielskiego – oznacza mądrość uliczną gdy o każdy sukces trzeba się bić a mocne pięści są atutem niezbędnym do sukcesu. Nawrocki empitomizuje ten idiom i jest jego najlepszą reprezentacją. Makijaż Trzaskowskiego który mówi po francusku pozostaje tu żałosnym punktem odniesienia. Polacy w swoim instynkcie będą tu bezlitośni przy urnach wyborczych a gambit Kaczyńskiego którego jesteśmy świadkami jest kolejnym przejawem jego politycznego instynktu.

                                           Dobermani w akcji czyli będą szarpać nogawki

Mój niegdyś redakcyjny kolega Łukasz Perzyna nie zapomniał w swojej ostatniej publicystyce przypomnieć o rzekomo niecnych kontaktach Nawrockiego, kandydata PiS, ze światem przestępczym. Zapomniał o jego dokonaniach jako prezes IPN o tej roli wspominając tylko, że “gdzie tylko mógł, zastępował Lecha Wałęsę… Anną Walentynowicz”. Perzyna pisze:

“swoimi poglądami nie narusza żadnego z pryncypiów pisowskich. Nie zdystansuje się od Antoniego Macierewicza w kwestii klechdy smoleńskiej ani od narracji posłów PiS o “koalicji 13 grudnia”. 

Łukasz Perzyna jak wielu innych celuje w dwa ptaki jednym kamieniem. Przykłada swoją cegielkie do obrzydzenia zarówno osoby jak i tematu Smoleńska ale, co znacznie ważniejsze, sprowadza do parteru jako drugorzędny temat przyszłej prezydentury Nawrockiego i jej wpływu na kierunek którym podąży państwo. To z gruntu naganne. Nie skłania do refleksji nad kandydatem z perspektywy tejże koncentrując się na dziennikarskich plotkach i medialnych pomówieniach. To wyrafinowany i niezwykle wycyzelowany sposób uprawiania publicystyki. Dodajmy, że w całości pozbawiony troski o losy państwa, skłaniający raczej do jątrzenia i pogłębiania już istniejących podziałów.