Asekuranci od Nobla

Niewiele zmienia fakt, że w wyniku tegorocznego podziału nagrody wśród trójki laureatów znalazło się enigmatyczne Centrum Wolności Obywatelskiej z Ukrainy właśnie. Norwescy parlamentarzyści poddali się  histerii, żeby przesadnie się Władimirowi Putinowi nie narażać. Dla niepoznaki drugim laureatem zostało działające w Rosji od lat 80 stowarzyszenie Memoriał, dokumentujące zbrodnie stalinowskie, ale i współczesne naruszenia praw człowieka. Trzeci laur, jeśli ma z Putinem

związek, to już pośredni tylko, bo chodzi o jednego z najbardziej rozpoznawalnych oponentów najlepszego sojusznika Kremla: Pokojową Nagrodę Nobla otrzymał przeciwnik białoruskiego reżimu Aleksandra Łukaszenki – Aleś Bialacki. Tyle, że szansę na uhonorowanie opozycji demokratycznej na Białorusi komitet norweski zmarnował trzy lata wcześniej, gdy na ulice Mińska wychodziły tysiące osób i można było nagrodą ich protest wzmocnić. Teraz zaś Bialacki potrzebuje bardziej niż

Nobla wzmocnionej sankcjami presji międzynarodowej na jego uwolnienie, skoro za kratami przebywa od lipca ub r. nieprzerwanie. Podobnie rosyjskim demokratom z Memoriału bardziej przydałyby się fundusze i tarcza ochronna przed putinowskimi restrykcjami.

Nie o Białorusi ani opozycji w Rosji mówi dziś świat. Tylko o oporze Ukrainy przeciw putinowskiej agresji.

Na Pokojową Nagrodę Nobla zasługują też uczestnicy akcji humanitarnej pomocy dla ukraińskich kobiet i dzieci. Po 24 lutego br, kiedy to zaczęła się gorąca wojna, naszą wschodnią granicę przekroczyło 6,81 mln uciekinierów. To największy podobny exodus od zakończenia II wojny światowej. Nie zamienił się – jak ostrzegali eksperci – w “humanitarną katastrofę”, której próg szacowano na 3-4 mln uchodźców, za sprawą ofiarności zwykłych ludzi a nie urzędników. Samorządowców, działaczy parafialnych i sportowych, celebrytów, a także tych, co się wcześniej nie angażowali. Ze wspólnot sąsiedzkich, rodzinnych, zawodowych i rówieśniczych.