Nie taki diabeł straszny
...tylko PiS na czele
- Dodano:
- Kategorie: Polityka Krajowa
Warto było obejrzeć tę dyskusję nie dla Morawieckiego lecz Tuska ale pozostałych uczestników. Postarali się nie na tyle wprawdzie, aby któregoś z nich nazwać zwycięzcą, za to wystarczająco, żeby Polakom uświadomić, iż wybór jakiego dokonają 15 października nie dotyczy wyłącznie dwóch ugrupowań, prowadzących wprawdzie w sondażach ale nie wypełniających przecież całej przestrzeni polskiego życia publicznego.
Tusk stracił niepowtarzalną szansę ocieplenia swojego dotychczasowego wizerunku czy uczynienia go nieco bardziej przyjaznym. Przezywając premiera “Pinokiem” nie zaprezentował z pewnością samego siebie jako męża stanu. Słusznie za to wypomniał Morawieckiemu, że przed laty to właśnie on, jako jego doradca, namówił ówczesnego premiera Donalda Tuska do podniesienia wieku emerytalnego. Opinia publiczna ma prawo o tym się dowiedzieć.
Morawiecki zaś celnie złapał Tuska na prostym błędzie dotyczącym opodatkowania emerytur. Tym samym podważył jego kompetencje do rekomendowania prospołecznej polityki, którą PO-KO obiecuje prowadzić po ewentualnym zwycięstwie, chociaż nie czyniła tego rządząc przez osiem lat (2007-15) z których pierwsze siedem przypada na sprawowanie urzędu premiera przez Tuska osobiście.
Krzysztof Bosak z Konfederacji nadspodziewanie rzeczowo rozprawiał zarówno o relokacji fałszywych imigrantów jak wywożeniu z Polski przetworzonego drewna. To jednak za mało, żeby porwać opinię publiczną. Joanna Scheuring-Wielgus wzruszyła opowiadaniem o śmiertelnym wypadku męża, ale już wybory posmoleńskie dowiodły, że głosując – nie kierujemy się współczuciem międzyludzkim, lecz własnymi przekonaniami. Podobnie Szymon Hołownia miał rację, gdy wykazał na przykładzie Izraela, że słabość państwa prowokuje zewnętrzną agresję, zwłaszcza, gdy wynika z podsycanego u siebie konfliktu. Nikt jednak jeszcze nigdy w Polsce wyborów nie wygrał za sprawą kasandrycznych proroctw. Warto natomiast pójść na wybory po to, żeby się one nie spełniły.
Mateusz Morawiecki – jeśli użyć piłkarskiego porównania – “grał na 0:0” czyli strasznie dbał o to, żeby nie przegrać. Co zresztą mu się powiodło, ale cel to podobnie minimalistyczny jak scenografia w studiu ATM przy warszawskim Wale Miedzeszyńskim.
Donald Tusk z kolei zachowywał się jakby spodziewał się tam niezmiernie dotkliwego ataku, który ostatecznie jednak nie nastąpił. Aż strach więc pomyśleć, co ma do ukrycia. Można tylko powtórzyć, że w ten sposób nie wygra się nie tylko debaty ale przede wszystkim wyborów, które po nich nastąpią.
Na szczęście to nie w telewizji rozstrzyga się, kto w nich zwycięży. Zdecydujemy sami, przy urnach.
Łukasz Perzyna
Nieludzka twarz demokracji walczącej
Barbara Skrzypek była przesłuchiwana w środę w prokuraturze przez cztery godziny, bez obecności pełnomocnika, którego do udziału nie dopuszczono. Zmarła w sobotę. Jednak ta sama prokurator Ewa Wrzosek, która przesłuchanie prowadziła, straszy odpowiedzialnością karną tych, co oba te fakty połączą. Mimo, że ich związek przyczynowo-skutkowy wydaje się oczywisty dla myślącego
Śmigłowce, papierowy tygrys i szczerzenie zębów
Władza, raczej bezradna wobec codziennych prostych spraw obywateli, zapewnia wobec narastającego zagrożenia, że jesteśmy silni, zwarci, gotowi. Co ciekawe, tromtadracja ta łączy zwalczających się nawzajem premiera Donalda Tuska i prezydenta Andrzeja Dudę. Wzbudza obawy, wynikające nie tylko ze smutnych analogii historycznych.Czytaj więcej ..
Panika aż Trzaska
Postrzeganie Trzaskowskiego przez resztę kraju przez pryzmat awarii Czajki czy potiomkinowskich inwestycji w Warszawie wydaje się czymś naturalnym, bo zabrakło przez siedem lat rządów tego prezydenta w stolicy projektów naprawdę wizjonerskich i potrzebnych mieszkańcom, a nie tylko atrakcyjnych jak kładka dla turystów wpadających do Warszawy na jeden weekend.Czytaj
Kruche sojusze i linia Wisły
Wstrzymanie przez Donalda Trumpa pomocy dla Ukrainy dało się przewidzieć. Polska płaci dziś krańcowym niepokojem za zaniechania kolejnych ekip nią rządzących. Zarówno naiwny proamerykanizm Prawa i Sprawiedliwości jak opcja niemiecka Koalicji Obywatelskiej nie okazują się przydatne do odnowienia systemu bezpieczeństwa.Czytaj więcej ..
Żegnamy Wojciecha Gawkowskiego (1966-2025)
Miał niepowtarzalny styl zarówno w sądowej sali, gdy występował w adwokackiej todze, reprezentując m.in. Tomasza Sakiewicza na długo przed obecną dekadą, ale też w polityce, w której kariery sam wprawdzie nie zrobił, ale jako szef młodzieży w KPN utorował drogę mnóstwu znakomitych inicjatyw. Czytaj więcej ..
© 2023 Copyright: Grupa Medialna Gruszka
