Waszyngton, 21 czasu polskiego

Kupimy 96 śmigłowców “Apache” i to na kredyt przez Amerykanów udzielony, otrzymamy też F-35 i 450 wyrzutni HIMARS. Pięknych słów wiele wypowiedziano już wcześniej, po waszyngtońskiej wizycie polskich przywódców spodziewano się więc konkretów. Rewelacji nie usłyszeliśmy, jednak rozmowa Andrzeja Dudy i Donalda Tuska w Białym Domu z jego gospodarzem nie okazała się czasem zmarnowanym. 

Nie ma przełomowego znaczenia potwierdzenie przez demokratę Joe’go Bidena aktualności artykułu piątego Traktatu Waszyngtońskiego, zobowiązującego państwa Sojuszu Atlantyckiego do solidarnej obrony wzajemnej w razie ataku na którekolwiek z nich – ponieważ podobne deklaracje prezydent Stanów Zjednoczonych dwukrotnie składał już w obecności tłumów na polskiej ziemi po kremlowskiej inwazji na Ukrainę. 

Waszyngton - 12 marca 2024. W rocznicę wstąpienia Polski do NATO uroczyste spotkanie prezydenta Stanów Zjednoczonych Joe Bidena z polskim premierem i prezydentem.
Podobnie sceptycznie zapatrywać się można na zapowiedzi długofalowej współpracy skoro staną się one bezwartościowe, jeśli tylko w listopadzie ich autor przegra kolejne wybory z republikaninem Donaldem Trumpem, który zresztą jako prezydent podczas mityngu na placu Krasińskich w Warszawie latem 2017 r. również podkreślał znaczenie sojuszu z Polską.

Chodzi o amerykańską świadomość nie naszą. To dla części kongresmenów w USA uszczelnienie granicy z Meksykiem i Strefa Gazy pozostają ważniejsze od pomocy dla Ukrainy a także, co dotyka nas szczególnie, nad wzmocnieniem “wschodniej flanki NATO”, której filarem, pomimo erozji polskiego wojska za poprzednich rządów, niezmiennie pozostajemy.
Waszyngton - 12 marca 2024. W rocznicę wstąpienia Polski do NATO uroczyste spotkanie prezydenta Stanów Zjednoczonych Joe Bidena z polskim premierem i prezydentem.

Surowo oceniam, jako bezwartościowe, podkreślanie braku różnic przy konferencyjnym stole w Białym Domu, przez premiera Donalda Tuska. Polski prezydent i szef rządu nie pojechali tam gasić pożarów ani niwelować różnic, bo akurat nie widać ich – na szczęście – pomiędzy gospodarzami a gośćmi spotkania.

Dziesięć tysięcy żołnierzy amerykańskich stacjonujących na naszej ziemi nie zapewni nam bezpieczeństwa, to tylko obecność symboliczna. 

Nie zdejmą z nas naszych własnych zadań. Niefortunne okazało się stwierdzenie prezydenta Dudy, że polscy żołnierze zawsze stawiali się na wezwanie Ameryki. Sojusz Atlantycki to bowiem nie Układ Warszawski, gdzie dowodzenie rezerwowała dla siebie Moskwa. Zwierzchnik sił zbrojnych powinien wiedzieć, że to on jest od wzywania żołnierzy a nie najlepszy nawet sojusznik. Andrzej Duda ma jednak rację w tym sensie, że angażując się w poparcie amerykańskiej ekspedycji do Iraku, skomplikowaliśmy sobie kontakty z europejskimi sojusznikami i coś się nam za to teraz należy.

Z Iraku nie wróciło prawie 50 polskich obywateli, nie tylko wojskowych, również dziennikarzy, jak specjalny wysłannik TVP Waldemar Milewicz. Zaś prezydent Francji Jacques Chirac w odpowiedzi na polskie poparcie dla amerykańskiej wojny interwencyjnej nad Eufratem i Tygrysem wypowiedział znamienne słowa, że Polska zmarnowała doskonałą okazję, żeby siedzieć cicho. 

Teraz kolejny lokator Pałacu Elizejskiego Emmanuel Macron publicznie rozważa wysłanie wojsk Sojuszu Atlantyckiego na Ukrainę, co pokazuje, jak korzystnie dla nas zmieniła się koniunktura międzynarodowa.

Trzeba jednak umieć to wykorzystać. W tym sensie waszyngtońskie spotkanie pozostaje co najwyżej optymistyczną zapowiedzią, na twarde fakty wciąż czekamy. Rozmowa o kosztownych nowinkach zbrojeniowych, chociaż pożyteczna a nawet konieczna, nie zastąpi też docenienia “miękkiej siły”, jaką od początku rosyjskiej inwazji na Ukrainę objawiła Polska, podejmując – w skali całego społeczeństwa obywatelskiego, wspólnot sąsiedzkich a nawet parafialnych – największą od zakończenia II wojny światowej humanitarną akcję pomocy na rzecz ukraińskich uchodźców. Program ich sensownej adaptacji w Polsce i innych krajach, na miarę potrzeb a nie możliwości, to minimum na które zdobyć się muszą zamożne państwa wolnego świata. Wciąż na to czekamy, nasi goście, nowi sąsiedzi, również.
Udostepnij na Facebook
Dodaj na Twitter
Piramida demokracji

Jeden bunt przy urnach dopiero co nastąpił. Obywatele w ostatnim głosowaniu zawstydzili polityków, powtarzających przedtem, że życie publiczne przeciętnego Polaka nie pasjonuje. Zaprzeczyły temu długie wieczorne kolejki do urn wyborczych.Czytaj więcej ..

Jedziemy na Euro

Po wyeliminowaniu Walii rzutami karnymi w barażowym meczu na wyjeździe – polscy piłkarze pojadą na Mistrzostwa Europy. Nie ma sensu narzekanie, że awans zdobyli w ostatnim momencie albo nie w takim stylu jak trzeba. Kto nie umie cieszyć się z sukcesów, kolejnych już nie odniesie.Czytaj więcej ..

Między nami a Walijczykami

Ustrzegliśmy się podobnie niemiłej niespodzianki, jaką w grupie eliminacyjnej stała się porażka z Mołdawią. Piłkarze Michała Probierza zgodnie z planem i rankingami pokonali Estonię 5:1 i o awans do finałów Euro zagrają w Cardiff z Walią. To symboliczne dla nas miejsce i przeciwnik.Czytaj więcej ..

Jaka tragedia taka Balladyna

Minął czas, kiedy Nową Lewicę uosabiały miła buzia i posągowa sylwetka Magdaleny Ogórek. Z sejmowej trybuny gorszą twarz postkomunizmu zaprezentowała przewodnicząca klubu Anna Maria Żukowska, zapowiadająca, że znane ze “strajku kobiet” błyskawice powrócą i jedna z nich porazi Szymona Hołownię ..Czytaj więcej ..

© 2023 Copyright: Grupa Medialna Gruszka

5 1 vote
Article Rating
Subscribe
Notify of
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments