W oczach Zachodu
czyli krótka pamięć czy temat dla psychiatry
- Dodano:
- Kategorie: Komentarz, Polityka ze Świata, Tematy
Sekretarz generalna OBWE Helga Schmid sprzeciwia się wydaleniu Rosji z tej organizacji, chociaż jako Niemka urodzona akurat w Dachau w piętnaście lat po upadku nazizmu, powinna mieć większe wyczucie tematu ludobójstwa, teraz dokonywanego przez armię Władimira Putina. W najbliższym szczycie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy (23-25 lutego), Rosja będzie uczestniczyć. Ukraina już zapowiedziała, że wobec tego spotkanie zbojkotuje.
Helga Schmid tłumaczy to wszystko potrzebą utrzymania niezbędnych kanałów dyplomatycznych. Problem w tym, że po 24 lutego ub. r., kiedy to zaczęła się gorąca wojna “w Ukrainie” jak powiadają teraz media, a nie wybuchła wszak samoistnie lecz w wyniku zaplanowanego i zmasowanego kremlowskiego ataku już o świcie – istniejące kanały dyplomatyczne okazały się nie tyle niedrożne, bo ich techniczna sprawność nie ma znaczenia, co zwyczajnie dla globalnej sytuacji nieistotne.
Z dygnitarzami Kremla spotkać się można przecież – i wiadomo, że kraje zachodnie to robią, chociaż się nie przyznają – w odległym kirgiskim Biszkeku, gdzie dobre kontakty rząd Kirgizji zachowuje tak z administracją Joego Bidena jak Władimira Putina, co położenie literalnie na końcu świata wydatnie ułatwia. Rozmawia się też zakulisowo w Turcji, należącej do NATO, ale tolerującej u siebie oficjeli rosyjskich oraz na Cyprze, przynależnym z kolei do Unii Europejskiej, ale także na gości z Kremla otwartym. Do potajemnych negocjacji nadaje się też Belgrad, skoro Serbia sympatyzuje wprawdzie z Rosją, ale też od momentu obalenia Slobodana Milosevicia nie uchodzi już za “państwo zbójeckie”.
Jednak udział rosyjskiej delegacji w Zgromadzeniu Parlamentarnym Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie akurat w rocznicę inwazji ich kraju na Ukrainę to żadna polityka. Tylko symbol.
Zwłaszcza, że miejscem wspomnianego zgromadzenia staje się Wiedeń. Jedna ze światowych stolic kultury, dyplomacji zresztą również, ale zarazem miasto w wyniku II wojny światowej zniszczone i podzielone. Inaczej przy tym niż Berlin, bez winy własnych mieszkańców, bo
Austria, chociaż się nie broniła, stała się w marcu 1938 r, w porze haniebnego “anszlusu” pierwszą ofiarą Hitlera. Dopiero później po monachijskiej zdradzie zachodnich sojuszników Pragi, dokonał on rozbioru Czechosłowacji, a w kolejnym już roku wysłał czołgi i bombowce na Polskę, jak dziś Putin na Ukrainę. Obłudnie więc tłumaczą się oficjele austriaccy, że nie mogli kremlowskim przedstawicielom wiz na przyjazd nie wydać.
Warto pamiętać o Monachium w ponurym czasie wiedeńskiego spotkania w tak gorszącym składzie. Bez Ukrainy, za to z Rosją – przypomnijmy. W wigilię i samą rocznicę wybuchu wojny na Wschodzie, bo tak właśnie przedstawia się skromna, bo dwudniowa agenda.
To nie dyplomacja, lecz manifestacja.
Wyjątkowo w tym wypadku złowroga. Ale też krótkowzroczna. Bo wszystko, co dziś administracji kremlowskiej nie karci, zarazem ją rozzuchwala.
Podobny wymiar i format mają próby dopuszczenia Rosji do przyszłych Igrzysk Olimpijskich (Paryż 2024), w imię domniemanej zasady, że nie miesza się sportu z polityką. Z polityką być może miksować się go naprawdę nie powinno, ale jak szlachetną rywalizację pogodzić ze zbrodniami wojennymi? A o nie przecież chodzi. Sensowna wydawałaby się raczej deklaracja: sportowcy Rosji w olimpiadzie będą mogli wziąć udział, nawet pod flagą własną (kiedyś im odebraną z powodów na tle obecnego sporu błahych, bo za doping farmakologiczny), ale pod warunkiem, że zanim zapłonie znicz olimpijski, armia Putina zaprzestanie masakrowania ukraińskich cywili.
Dystans nie był potrzebny, to jego charyzma wyznaczała oryginalność i wyjątkowość pisma. Przetrwał kolejne pucze i konflikty, wywoływane przez politykierów z legitymacjami dziennikarskimi.
Czym był dla “Życia” – czytelnicy przekonali się, kiedy po przejęciu wydającej gazetę firmy przez spółki, związane z Platformą Obywatelską, nastąpiła wymuszona przez nie zmiana naczelnego. Niefortunny następca Wołka, Paweł Fąfara stał się wyłącznie przedmiotem niewybrednych środowiskowych żartów dotyczących niedostatków bystrości i profesjonalizmu zawodowego. W krótkim czasie czytelnicy odwrócili się od oferowanego im półproduktu. Aż “Życie” przestało się ukazywać, nie pomogła już zmiana Fąfary na neutralnego Dariusza Materka.
Wcześniej przecież w kiosku prosiło się po prostu o “Życie Wołka”. To jedyny taki przypadek w dziejach prasy polskiej, że nazwisko naczelnego stało się prawie częścią tytułu gazety, a przynajmniej oczywistym hasłem wywoławczym.
Lumpen-lewica czyli powrót do źródeł
Małpie wrzaski rozlegały się w piątek 8 marca kiedy Hołownia w trakcie briefingu uzasadniał swoje umiarkowane stanowisko wobec aborcji. Przeszkadzając marszałkowi i dziennikarzom, wydawały je osoby, zaproszone do Sejmu przez klub, na którego czele stoi Żukowska. Czytaj więcej ..
Pan Poeta – Pożegnanie Ernesta Brylla (1935-2024)
To on zapisał słynne słowa “Za czym kolejka ta stoi?” znane z wykonania jego “Psalmu stojących w kolejce” przez Krystynę Prońko. Kiedy kończyła to śpiewać, na widowni musicalu “Kolęda nocka” zapadała cisza zamiast braw. A po 13 grudnia 1981 r. spektaklu nie wznowiono, co nie znaczy, ze tylko cisza po
Waszyngton, 21 czasu polskiego
Kupimy 96 śmigłowców “Apache”, otrzymamy też F-35 i 450 wyrzutni HIMARS. Pięknych słów wiele wypowiedziano już wcześniej, po waszyngtońskiej wizycie polskich przywódców. Rozmowa Andrzeja Dudy i Donalda Tuska w Białym Domu z jego gospodarzem nie okazała się czasem zmarnowanym. Czytaj więcej ..
Marzec 1968: “Nie ma chleba bez wolności”
Protest studentów wsparty przez intelektualistów, stał się jednym z kamieni węgielnych późniejszego o dwanaście lat fenomenu Solidarności. Lekcja Marca 1968, chociaż bolesna, nie poszła na marne. Jednak przekonanie, że “nie ma chleba bez wolności” stało się powszechne dopiero w Sierpniu 1980 r. Czytaj więcej
Z czym do Białego Domu
Andrzej Duda i Donald Tusk będą 12 marca gośćmi Joego Bidena. To wiadomość sama w sobie ani dobra ani zła, jej ocena zależeć będzie od stopnia wykorzystania tego spotkania, ale z pewnością nie w polskiej polityce wewnętrznej, tylko zagranicznej i obronnej. Czytaj więcej ..
Łukasz Perzyna
© 2023 Copyright: Grupa Medialna Gruszka
